"BEKSIŃSCY. Album wideofoniczny" na 57. Krakowskim Festiwalu Filmowym [WIDEO+ZDJĘCIA]

Krzysztof Gierat, dyrektor festiwalu, tak uzasadnia wybór tego tytułu na film otwarcia:

W Krakowie mamy słabość do filmów kierujących obiektyw kamery na rodzinę, bo w niej dochodzi do największej amplitudy napięć, często skumulowanych w jednym ujęciu. Zażyłe relacje między filmowcem, a jego bliskimi pozwalają na większą szczerość. Te dokumenty bywają najprawdziwsze z prawdziwych, bo nikt niczego nie odgrywa. A jeśli za kamerą stoi – jak tutaj – filmowiec amator, to nie może być także mowy o manipulacji z jego strony, bo final cut należeć będzie do innego artysty, który z niebywałego bogactwa materiału stworzy po latach swój własny film.

Historia przedstawiona w filmie „BEKSIŃSCY. Album wideofoniczny” rozpoczyna się w Sanoku, miejscu urodzenia wybitnego polskiego malarza - Zdzisława Beksińskiego i opowiada o jego skomplikowanej relacji z cierpiącym na depresję i podejmującym wielokrotnie próby samobójcze synem, Tomkiem. Dokumentalny dramat rodzinny precyzyjnie zrekonstruowano z prywatnych, nigdy wcześniej w takiej formie niepublikowanych, dźwiękowych, filmowych i fotograficznych materiałów archiwalnych, pochodzących w większości ze zbiorów samych Beksińskich.

Przez niemal pół wieku Zdzisław Beksiński dokumentował całkowicie prozaiczne, codzienne życie swojej najbliższej rodziny. Robił to w rozmaitej formie - pisał listy, fotografował, prowadził dziennik foniczny, kręcił amatorskie filmy. Ten szalenie osobisty, pozbawiony jakichkolwiek znamion autokreacji, rodzinny pamiętnik robi szokujące wrażenie, szczególnie gdy codzienną egzystencją Beksińskich wstrząsają problemy Tomka.

Scenariusz filmu powstał na podstawie bestsellerowej biografii autorstwa Magdaleny Grzebałkowskiej pt. „Beksińscy. Portret podwójny”. „BEKSIŃSCY. Album wideofoniczny” wejdzie do polskich kin jesienią 2017 roku.  Scenarzystą i reżyserem filmu jest Marcin Borchardt, a producentem - DAREK DIKTI Biuro pomysłów (producent m.in. dokumentu „TOTART czyli odzyskiwanie rozumu”).

Budżet filmu w całości zgromadzono ze środków publicznych. Wśród instytucji współfinansujących jego produkcję są: Polski Instytut Sztuki Filmowej, Gdyński Fundusz Filmowy i Program 2 Telewizji Polskiej.