"Dzień matki". Mamy, mamusie i mamuśki (plus samotny tatuś) [RECENZJA]

Zbliża się Dzień Matki. Cztery rodziny z Atlanty będą musiały się zmierzyć z zaskakującymi wydarzeniami, do jakich dojdzie w tym dniu. Sandy spróbuje udowodnić swym dwóm synkom, że może być równie fajną mamą jak ich nowa, o wiele młodsza i nieco trzpiotkowata macocha. Miranda całe życie poświęciła karierze pisarskiej, oddała nawet tuż po urodzeniu swą córkę do adopcji. Kristen po długich staraniach dowiedziała się jednak, kto jest jej matką i oto staje przed Mirandą… Przyjaciółka Kristen, Jesse, z kolei swych rodziców, a matki w szczególności, unika jak ognia, jakże się więc zdziwi, gdy zjawią się na rodzinnym obiedzie. Jest jeszcze Bradley, który samotnie zaczął wychowywać dwie córeczki. Początki tatusia w roli mamy nie są najłatwiejsze…

„Dzień Matki” uznaje się za zwieńczenie nieformalnej trylogii o świętach zmarłego w ubiegłym roku Garry’ego Marshalla (poprzednie części to „Walentynki” i „Sylwester w Nowym Jorku”). Podobnie jak tamte filmy, tak i ten ma nowelkową strukturę, losy bohaterów przeplatają się, w obsadzie pojawia się plejada gwiazd (Julia Roberts, Jennifer Aniston, Kate Hudson, Jason Sudeikis, żeby wymienić tylko pierwszy plan, jest i Hector Elizondo, ale on akurat zagrał we wszystkich kinowych 18 filmach Marshalla), a scenariusz lepi się od lukru. To film z morałem i mający nieść pokrzepienie – matka jest, jaka jest, ale to matka i na pewno Cię kocha (nawet jak przez naście lat się tobą kompletnie nie interesowała). Krytykom do gustu film nie przypadł (Julia Roberts i Kate Hudson skończyły z nominacjami do Złotych Malin), zwykli ludzie gryźli palce z zazdrości, że Roberts w 4 dni (tyle była na planie) zarobiła 3 miliony zielonych, ale film na siebie zarobił. Bo też i choć historie są banalne, ale ogląda się je przyjemnie, a technicznie to bardzo sprawna robota.

Beata Cielecka

"Dzień matki" w tv

WRÓĆ DO PROGRAMU TV!