"Goście, goście 3: Rewolucja". Rycerz, giermek i gilotyna [RECENZJA]

Rycerz Godefroy i jego giermek Jacquouille po wizycie w czasach nam współczesnych tym razem trafiają w burzliwy czas Rewolucji Francuskiej. Jest rok 1793, potomek Jacquouille’a to fanatyk nowych porządków, tropiący i skazujący na zgilotynowanie arystokratów. Tymczasem potomek Godefroya trzęsie się o swoje życie – wspomniany oskarżyciel właśnie na niego zagiął szczególny parol. Godefroy rzecz jasna nie zamierza pozostawić potomka w potrzebie, przy okazji prowadzi też poszukiwania maga, który wreszcie umożliwi mu powrót do ukochanego średniowiecza. Jacquouille myśli wręcz przeciwnie – trafił do raju, w którym liczy się słowo ludu.

Pierwsza część „Gości, gości” powstała ponad 20 lat temu i była bez wątpienia hitem – świeży temat, doskonale dopełniający się aktorski duet Jean Reno – Christian Clavier, znakomite gagi (choć kilka ocierało się o granice dobrego smaku). Pięć lat po jedynce powstała kontynuacja, słabsza, ale także zabawna, dopinająca kilka niedokończonych wątków. Na trzecią część przyszło czekać aż 18 lat – mogło się to okazać pozytywem (wszystko będzie dokładnie dopracowane), albo wręcz przeciwnie (nie było pomysłu, film powstał trochę z musu, dla kasy).

„Goście, goście 3: Rewolucja” bliżsi są tej drugie teorii. Pomysły są nieco wyświechtane, powielane (co jednak bawiło w zetknięciu średniowiecznych przybyszów ze współczesnymi ludźmi, z tymi z XVIII wieku bawi trochę mniej, mniejsze są po prostu kontrasty), niektóre upchnięto jakby na siłę. Dobre gagi przeplatają się z dość nędznymi (na przykład z dosłownym obrzucaniem się łajnem), a i chemia między ekranowym rycerzem i jego sługą się trochę wypaliła (choć trzeba przyznać, że społeczny awans Jacquouille’a miał swój potencjał). Finał sugeruje, że to może nie być koniec rycersko-giermkowskiej sagi, ale można mieć obawy, czy to na pewno dobry pomysł.

Beata Cielecka

"Goście, goście 3: Rewolucja" w tv

WRÓĆ DO PROGRAMU TV!