"Pozory prawdy". Wojna z farmaceutycznym gigantem [RECENZJA]

Prawnik Ben Cahill spotyka swą byłą dziewczynę, Hynes. Ta obecnie jest wybranką Arthura Denninga, właściciela firmy farmaceutycznej, ale przeszkadza jej nadmierna kontrola ze strony bogacza, daje więc Cahillowi dokumenty obciążające Denninga. Za namową swego szefa, Charlesa Abramsa, Cahill zakłada sprawę przeciw farmaceutycznemu gigantowi. Wkrótce jednak sprawy zaczną się komplikować, zaś Hynes zostanie znaleziona martwa – co prawda oficjalnie popełniła samobójstwo, ale Cahill jest pewien, że ktoś maczał w tym palce…

Plakat filmu Shintaro Shimosawy jako żywo przypomina ten z „Adwokata diabła” (tym bardziej, że na obu znajdziemy Ala Pacino). Sam film jednak nie dorasta do poziomu dzieła Taylora Hackforda. No i jest zupełnie innym rodzajem kina – to thriller w stylu neo noir, z wątkami kryminalno-obyczajowymi, rozgrywający się w ziemskim piekiełku oszustów, szantażystów, najemników, ludzi bez sumienia. Problemem jest bardzo zagmatwana fabuła – mnogość zawiłych wątków, zwłaszcza tych z udziałem Hynes i relacji Denninga z Abramsem, wybija z rytmu oglądania. Brak też jakoś szczególnie wyrazistych postaci – Denning w wykonaniu Anthony Hopkinsa jest dość jednowymiarowy, Al Pacino wcielający się w Charlesa Abramsa od początku do końca gra na tą samą nutę, zaś Ben Cahill Josha Duhamela nie potrafi nas porwać tak, by zapomnieć o scenariuszowych i aktorskich mieliznach. Jak widać same gwiazdy w obsadzie nie wystarczą, trzeba jeszcze mieć pomysł, jak pokierować nimi na planie, a tego debiutującemu Shimosawie (urodzonemu w Chicago, nie w Kraju Kwitnącej Wiśni, wcześniej zajmował się pisaniem scenariuszy i produkcją, głównie seriali telewizyjnych) wyraźnie zabrakło. Mimo wielkich oczekiwań wyszło tylko przyzwoicie.

Beata Cielecka

"Pozory prawdy" w tv

WRÓĆ DO PROGRAMU TV!