"Wkręceni". Komedia omyłek z kasą w tle [RECENZJA]

Oczywiście to pewne uogólnienie, ale to co razi w oczy na pierwszy rzut oka to Matrix z jakim mamy do czynienia. Nie istnieje w nich realny świat, a jakiś lukrowany substytut, gdzie rano na kacu ma się taki sam wygląd jak wieczorem przed imprezą, panna która spędziła w wannie całą pijacką nockę ma nienaganny makijaż i takąż fryzurę, a hala produkcyjna przypomina bardziej elegancką halę sportową niż taśmę produkcyjną. Nie mówiąc o tym, że ubrania inaczej się mną, wiatr inaczej wieje, a zainteresowani (od pokojówki po burmistrza) bez mrugnięcia przełykają bajkę jaką się im wciska.

Zwolnieni od myślenia bywają i widzowie, choć może o to w tej zabawie chodzi. Oglądają perypetie trójki przyjaciół tracących nagle pracę i kradnących jeden weekend na zabawę. Nie wiadomo właściwie dlaczego poczytanych za majętnych, zagranicznych biznesmanów... i korzystających z tej pomyłki bez opamiętania. No, może w pewnym momencie, stojąc niemal nad grobem przychodzi chwila refleksji, ale mija równie szybko jak nadeszła, albowiem jakikolwiek głęboki namysł byłby poczytany za błąd Matrixa. Może o to w tym chodzi, żeby widz odczuł zazdrość i pomyślał sobie: daj mi tę noc, te jedną (pomyloną) noc!

Film szczerze mówiąc nie udaje niczego więcej niż jest. Jest przeciętnie śmieszną komedią, z kilkoma fajnymi dialogami, które są w stanie wywołać jakiś szczerszy uśmiech. No i radochę mamy z kilu aktorów (Dominika Kluźniak), bynajmniej nie pierwszoplanowych, a raczej tych stanowiących tło. Resztę czasu spędza się raczej na skromnym uśmiechu.

Beata Cielecka

"Wkręceni"

WRÓĆ DO PROGRAMU TV