"Zacznijmy od nowa". Początkująca piosenkarką rusza po sławę [RECENZJA]

Dan przed laty uchodził za wizjonera w przemyśle muzycznym, pomógł wielu zespołom trafić na szczyty. Ale dobry czas się skończył, Dan stracił pracę. Stracił też żonę i coraz bardziej traci dorastającą córkę. Pewnej nocy topi smutki w podrzędnym barze i jest świadkiem występu Gretty, początkującej tekściarki i piosenkarki. Gretta przyjechała do miasta jako dziewczyna Dave’a Kohla, wschodzącej gwiazdy muzyki, ale przyłapała go na zdradzie… Teraz próbuje wyśpiewać sama swą przyszłość. Dan jest pod wrażeniem jej talentu, proponuje pomoc. Jako że nikt inny na talencie Gretty jakoś nie potrafi się poznać, Dan postanawia osobiście zorganizować grupę muzyków i nagrać płytę dziewczyny w miejskich plenerach.

John Carney stojący za „Zacznijmy od nowa” to autor kultowego już „Once”. Kolejne jego projekty, komedia „Zonad” i „The Rafters”, zebrały kiepskie recenzje i przeszły przez ekrany bez echa, wrócił więc do tego, na czym się zna najlepiej – ciepłej komedii obyczajowej z muzyką w tle. I trzeba przyznać, że był to powrót udany: powstał mało hollywoodzki, uwodzący naturalnością kameralny film o muzyce składającej potłuczone dusze i osobowości. Dla Dana (znakomita kreacja Marka Ruffalo) spotkanie z Grettą to szansa na powrót na szczyt, ale przede wszystkim na wyjście na prostą (alkoholu miał w sobie już chyba więcej niż krwi…) i na danie prztyczka środowisku, które go skreśliło. Dla Gretty (bardzo dobrze uzupełniająca się z Ruffalo Keira Knightley, która specjalnie nauczyła się na potrzeby filmu gry na gitarze; no ale w końcu ma męża muzyka – korepetycje miała zapewnione) to szansa na udowodnienie, głównie sobie, że jest kimś więcej niż „tą u boku idola”. A w tle widzimy rozbiegany Nowy Jork, słyszymy piękne ballady ( w tym nominowaną do Oscara „Lost Stars”) – czegóż chcieć więcej. Nie jest to może poziom „Once”, ale ogląda się bardzo dobrze.

Beata Cielecka

"Zacznijmy od nowa" w tv

WRÓĆ DO PROGRAMU TV!