Valentino

Opowieść otwiera scena histerycznego pogrzebu "boskiego Rudolfa". Obecne na pogrzebie kobiety, związane prywatnie i zawodowo ze zmarłym, wracają pamięcią do przeszłości. W 1917 r. Rudolf jest fordanserem w Nowym Jorku. Przystojny, obdarzony wrodzoną harmonią ruchów, cieszy się powodzeniem u pań. Po naukę przychodzą do niego nawet mistrzowie: Rudolf uczy tańczyć tango sławnego tancerza Wacława Niżyńskiego. Niedyskretny fotograf robi im obu zdjęcie i puszcza w świat z niewybrednym komentarzem. Ten epizod położy się cieniem na dalszej karierze Valentina. Do tego dochodzi niebawem kolejny skandal zakończony tragedią: Rudolf zakochany z wzajemnością w Biance De Saulles, żonie gangstera, planuje z nią ucieczkę. Mąż odkrywa ich zamiary i jego ludzie brutalnie biją rywala. W odwecie Bianca zabija męża. Po tym wydarzeniu Valentino przenosi się do Hollywood i za namową pewnej starletki zaczyna statystować w filmach. W 1921 r. scenarzystka June Mathis, współpracowniczka jednego z rekinów "fabryki snów", Jesse Lasky'ego, umożliwia mu prawdziwy debiut. Udaje się jej namówić producenta, by powierzył młodemu Włochowi główną rolę w "Czterech jeźdźcach Apokalipsy". Na planie tego filmu Valentino poznaje ekscentryczną gwiazdę, Ałłę Nazimovą, i zostaje jej partnerem w "Camille", adaptacji "Damy Kameliowej". Nawiązuje również romans z jej przyjaciółką, Nataszą Rambovą, którą poślubia w Meksyku rok później. Po powrocie do USA zostaje oskarżony o bigamię i trafia do więzienia. Wyszedłszy na wolność, postanawia wrócić na ekran, domaga się jednak wyższych niż dotąd stawek. Po kłótni z Laskym zrywa kontrakt i wraz z Nataszą rusza na taneczne tourn'e po kraju. Oszałamiający sukces tego przedsięwzięcia pozwala mu wrócić do wytwórni Paramount na nowych warunkach. Dzięki występom w "Szejku" i "Krwi na piasku" staje się obiektem takiego uwielbienia, jakiego nie zaznał nigdy przedtem żaden aktor. Ale jego przeciwnicy nie ustają w atakach.