Frost/Nixon

(FROST/NIXON) Film fabularny, 117 min, USA 2008 Reżyseria: Ron Howard Scenariusz: Peter Morgan Zdjęcia: Salvatore Totino Muzyka: Hans Zimmer Występują: Michael Sheen, Frank Langella, Kevin Bacon, Rebecca Hall, Toby Jones, Matthew MacFayden, Oliver Platt, Sam Rockwell, Clint Howard, Patty McCormack i inni Prezenter telewizyjny David Frost namawia na wywiad eksprezydenta USA Richarda Nixona. Dla pierwszego zwycięstwo w debacie może stać się przepustką na medialny szczyt, dla drugiego powrotem do wielkiej polityki. Film Rona Howarda jest adaptacją napisanej na podstawie faktów sztuki Petera Morgana i opowiada o kulisach sławnego wywiadu, jakiego udzielił skompromitowany po aferze Watergate były prezydent Stanów Zjednoczonych Richard Nixon brytyjskiemu prezenterowi telewizyjnemu Davidowi Frostowi. Debata przeszła do historii dziennikarstwa, przez cztery dni z rzędu gromadząc przed odbiornikami ponad czterdzieści pięć milionów widzów. Tak dużej widowni nie miał wcześniej żaden program publicystyczny w dziejach amerykańskiej telewizji. Po przymusowym złożeniu urzędu Nixon przez trzy lata nie wypowiadał się publicznie, choć wielu Amerykanów oczekiwało na jakiś gest skruchy z jego strony. Fakt, że zgodził się na publiczną i szczerą (jak oczekiwano) rozmowę wywołał niemałe poruszenie. Być może jeszcze większe zdziwienie budził fakt, że polityk wybrał na swego interlokutora Davida Frosta, który z dziennikarstwem politycznym miał dotąd niewiele wspólnego. Karierę w mediach zaczynał jako komik, a popularność zdobył prowadząc programy rozrywkowe z udziałem gwiazd estrady. Prawdopodobnie więc - jak sugeruje scenariusz - Nixon przypuszczał, że łatwo pokona Frosta i zyska szansę na powrót do wielkiej polityki. Frost z kolei, zapatrzony w słupki oglądalności, liczył na wielki sukces telewizyjny, który wywinduje jego karierę na medialne szczyty. Reżyserowi filmu Ronowi Howardowi ("Piękny umysł", "Człowiek ringu", "Apollo 13") udała się sztuka niezwykła - scenariusz składający się głównie z rozmów i przygotowań do nich zamienił w intrygujące i poruszające widowisko o wartkiej akcji i trzymające w napięciu do samego końca. Dzięki świetnym rolom Michaela Sheena i zwłaszcza Franka Langelli (Nixon) portrety obu filmowych antagonistów zyskały na niejednoznaczności i głębi. Dzieło Howarda uhonorowano licznymi wyróżnieniami, w tym pięcioma nominacjami do Oscara i Złotego Globu. Znany brytyjski prezenter telewizyjny, David Frost, ogląda na ekranie telewizora pożegnalne przemówienie prezydenta USA Richarda Nixona. Poruszony każe sprawdzić współpracownikom oglądalność programu. Kiedy ta okazuje się wyjątkowo duża, wpada na szalony z pozoru pomysł. Postanawia walczyć o wywiad z Nixonem, mimo że ten po swej dymisji konsekwentnie unika kontaktów z mediami. Znajomi Frosta pukają się w czoło. Przecież prezenter o reputacji playboya, autor lekkich programów rozrywkowych z udziałem popowych zespołów muzycznych i prestidigitatorów nie ma szans na wywiad z politykiem takiej rangi. Ale Frost uparcie dąży do celu. Po wielu staraniach udaje mu się zgromadzić grono oddanych współpracowników, a co ważniejsze uzyskuje wreszcie zgodę Nixona. Eksprezydent kończy właśnie pisać wspomnienia, mające choćby częściowo przywrócić mu dawną reputację, kiedy to zdobywał w wyborach rekordowe, sześćdziesięcioprocentowe poparcie.