Good Night, and Good Luck

Czarno-biały film George'a Clooneya nie bez powodu sprawia chwilami wrażenie fabularyzowanego dokumentu: opowiada o autentycznych postaciach i zdarzeniach, czego namacalnym potwierdzeniem są wykorzystane w nim zdjęcia archiwalne. Akcja rozgrywa się w czasach, gdy właściwie dopiero rodziła się masowa telewizja i kształtowały się standardy nowoczesnego dziennikarstwa. Ale chociaż opisane w filmie fakty miały miejsce ponad 50 lat temu, dzieło Clooneya zachowuje zadziwiającą wręcz aktualność. Jego dwaj główni bohaterowie to: Edward R. Murrow legenda amerykańskiego dziennikarstwa, wzór etyki i rzetelności zawodowej, oraz senator Joseph McCarthy z Wisconsin, który w lutym 1950 r. rozpętał prawdziwe "polowanie na czarownice", twierdząc, jakoby ponad dwustu urzędników Departamentu Stanu miało powiązania z komunistami. Sugerując w swym wystąpieniu zawiązanie się antypaństwowego spisku w rządzie, doprowadził do powołania w Senacie w grudniu tego samego roku Podkomisji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, której celem było tropienie członków tego spisku nie tylko w instytucjach rządowych, ale również w mediach, świecie kultury i nauki. Przesłuchiwano setki osób, w atmosferze histerii i skandalu publikowano czarne listy "wrogów państwa". Dla tych, którzy znaleźli się na takich listach, oznaczało to niekiedy więzienie, kiedy indziej konieczność emigracji, utratę pracy bądź zakaz wykonywania zawodu. Stojący na czele senackiej komisji McCarthy stosował wszelkie możliwe metody w celu udowodnienia swojej tezy: upokarzanie, zastraszanie, insynuacje nie poparte żadnymi dowodami poza osobistym podejrzeniem senatora, fabrykowanie rzekomych dowodów winy, niszczenie godności napastliwymi przesłuchaniami stały się codzienną praktyką. Działania komisji zyskiwały senatorowi poklask jednych i nienawiść oraz pogardę innych. Mało kto odważał się jednak jawnie mu przeciwstawić. Takiej odwagi nie brakuje Edwardowi Marrowowi i jego najbliższym współpracownikom, w tym producentowi jego programu, Fredowi Friendly. Marrow od 1927 r. dziennikarz radiowy, w czasie II wojny korespondent wojenny na Europę, po wojnie wrócił do pracy w radiu, a w 1951 r., wraz z rozwojem telewizji, zaczął prowadzić na antenie telewizji CBS swój bardzo popularny cotygodniowy program "Zobaczcie to teraz", a od 1953 r. - również lżejszy w tonacji "Twarzą w twarz". Tytułowym "Good night, and good luck" (dobranoc i powodzenia) kończy on swoje programy. Oszczędny w słowach, precyzyjny, posługujący się pięknym, niemal literackim językiem, obdarzony wspaniałą dykcją, a przede wszystkim szalenie obiektywny, uczciwy i skromny, z rosnącym niepokojem obserwuje poczynania McCarthy'ego, pogwałcanie przez niego podstawowych zasad demokracji. Wynikająca z dziennikarskiej profesji presja idelogiczna, jakiej Murrow jest poddawany, imienne oskarżenia pod jego adresem o powiązania z komunistami, a nawet działalność antypaństwową, a wreszcie czystki dokonywane w środowisku mediów dobitnie uświadamiają mu, że starcie z senatorem z Wisconsin jest palącą koniecznością. Dziennikarz szuka jednak jaskrawego przypadku pogwałcenia zasad przez McCarthy'ego.