Drzwi w podłodze

Ryan, Libby Langdon, Louis Arcella, Robert LuPone, Rachel Style, Amanda Posner. Czy rodzina może podnieść się po stracie dzieci? Co kryje się za tajemniczymi drzwiami? Subtelny dramat z Kim Basinger i Jeffem Bridgesem w rolach głównych. Marion i Ted Cole to szczęśliwe małżeństwo. Niestety do czasu. W wypadku samochodowym ginie ich dwóch nastoletnich synów. Marion i Ted też byli w samochodzie, lecz im udało się ujść z życiem. Ta tragedia kładzie się cieniem na długi czas. Państwo Cole przeprowadzają się w spokojne miejsce, odosobnione East Hampton w Nowym Jorku. Na świat przychodzi ich córeczka Ruth, która swoich braci kojarzy tylko z archiwalnych zdjęć. Trauma dotyka całej rodziny. Marion jest zamknięta w sobie, a momentami skrajnie wycofana. Ted jest pisarzem dla dzieci i próbuje jakkolwiek wrócić do normalności. Chociażby dla małej Ruth, która instynktownie wyczuwa ciążący na rodzinie dramat. Tymczasem Ted wynajmuje na lato asystenta. Jest nim młody Eddie O'Hare, który pragnie zostać pisarzem. Pojawienie się młodzieńca okaże się ważnym zwrotem w życiu rodziny Cole'ów. Scenariusz Drzwi w podłodze został oparty na prozie Johna Irvinga ("Jednoroczna wdowa). Twórcom udało się stworzyć obraz, który mocno odbiega od wyobrażeń o hollywoodzkich schematach. Dramatyczna historia rozpadającej się rodziny ukazana jest z dużym wyczuciem filmowej formy. Akcja toczy się niespiesznie, poszczególne sceny są "wytrzymane i świetnie wygrane. To powoduje, że mamy wrażenie podglądania autentycznego życia. Zainteresowanie widza skupia się na psychologii postaci, a nie filmowych ozdobnikach. Rola muzyki została sprowadzona do minimum, a montaż pozwala skoncentrować się na historii oraz bohaterach. Film Toda Williamsa swoją siłę zawdzięcza także aktorom. Jedną z najciekawszych swoich kreacji stworzyła Kim Basinger, a klasą samą w sobie jest Jeff Bridges. Szczególne słowa uznania należą się kilkuletniej Elle Fanning oraz nastoletniemu Jonowi Fosterowi. Niezwykle subtelne kino, które zmusza do refleksji. Amerykańskie wyróżnienie National Board of Review oraz International Cinephile Society Award dla Jeffa Bridgesa.