Jestem Kuba

Bankructwo rodzinnej firmy zmusiło rodziców 12 - letniego Kuby do szukania środków do życia poza granicami naszego kraju. Kiedy zdecydowali się na wyjazd do Austrii, Kuba i jego młodszy brat Mikołaj pozostali w Polsce pod opieką dziadków, których wspomagali znajomi. Największy ciężar odpowiedzialności spadł jednak na barki nieletniegio Kuby, który początkowo sam narzucił sobie dyscyplinę, czując się odpowiedzialnym za 7 - letniego brata. To on gotował, przyprowadzał Mikołaja ze szkoły, dbał, by malec szedł spać o odpowiedniej porze. W końcu dorastający Kuba zaczął się buntować przeciwko zbyt dużej odpowiedzialności, która stała się męcząca dla nastolatka, coraz bardziej tęskniącego za normalnym życiem. Już nie wierzył zapewnieniom matki przez telefon, że wkrótce wrócą z ojcem z Wiednia. "Jestem Kuba" opowiada o samotnym bohaterze, mierzącym się z trudami życia, ale to także obraz współczesnej Europy, wraz z jej bolączkami i unijnymi dogodnościami, jak praca za granicą. Szacuje się, że w Polsce co piąte, a nawet co czwarte dziecko jest eurosierotą, czyli wychowuje się bez rodziców, przebywających za granicą w celach zarobkowych. To drugi dokument reżyserki pochodzącej z Norwegii, Ase Svenheim Drivenes (rocznik 1977). Spędziła nad realizacją filmu 2, 5 roku, obserwując swego bohatera, który dorastał na jej oczach. Śledziła, jak organizuje życie swoje i brata po wyjeździe rodziców. Rejestrowała codzienne problemy, te ważne i mniej ważne momenty w życiu braci, chwile radosne i smutne. Patrzyła, jak chłopcy ciężko znoszą rozłąkę z najbliższymi. Udało jej się uchwycić rodzinne ciepło i braterską miłość, ale także pokazała inną stronę: nieporozumienia i kłótnie, wreszcie zwątpienie i bunt.