Krótki film o miłości

"Największym przestępstwem przeciw miłości jest brak miłości" - tak określił jeden z krytyków przesłanie "Dekalogu, sześć" (w kinach: "Krótki film o miłości") Krzysztofa Kieślowskiego. Intryga jest niezwykle skąpa. Niespełna dwudziestoletni Tomek wprowadza się po starszym koledze do małego pokoiku w bloku. Znajomy, oprócz lokum, zostawia mu kartkę z literami FDCD. Tajemniczy skrót, który zostaje rozszyfrowany dotyczy kobiety z okna naprzeciwko. Tomek, wychowanek domu dziecka, stopniowo ulega fascynacji piękną nieznajomą z przeciwka. Zaczyna podglądać Magdę, najpierw przez lornetkę, potem przez ukradzioną lunetę. W chłopcu, spragnionym miłości, fascynacja niepostrzeżenie przeradza się w głębsze uczucie. Wreszcie zdobywa się na odwagę i postanawia wyznać Magdzie miłość. Film Kieślowskiego ma ascetyczną akcję, ale niezwykle bogatą warstwę psychologiczną. Z rzadką subtelnością ukazuje wewnętrzną przemianę, której ulegają młody, wchodzący w życie mężczyzna i dojrzała, pozornie wyzuta z wszelkich wyższych uczuć kobieta. Dramatyczne losy ich "związku" sprawiają, że oboje odkrywają w sobie zdolność do miłości. Dobro, którego on nigdy wcześniej nie zaznał, a ona prawdopodobnie zwątpiła w jego istnienie. Krytyka bardzo przychylnie oceniła Grażynę Szapołowską i Olafa Lubaszenkę, odtwarzających role Magdy i Tomka. Jeden z recenzentów pisał: "Szapołowska dowiodła, że jej wrodzony talent rozwinął się w aktorską maestrię. Jej młody partner Olaf Lubaszenko wydobył z roli Tomka to, co najważniejsze: kanciastą, niezdarną młodzieńczość, w której gdzieś tam głęboko, ukryta jest bryłka szlachetnego kruszcu". "Dekalog, sześć" vel "Krótki film o miłości" to najbardziej, oprócz "Dekalogu, pięć", nagradzany film cyklu Kieślowskiego. Otrzymał między innymi Grand Prix na festiwalu w Gdyni i Nagrodę Specjalną Jury w San Sebastian w 1988 roku.