Latający Biały Dom

Miano "Air Force One" nosi każdy samolot amerykańskich sił powietrznych, na którego pokładzie znajduje się prezydent Stanów Zjednoczonych. Jednak rezydenci Białego Domu, a zwłaszcza dbający o ich bezpieczeństwo agenci Secret Service stronią od korzystania z przygodnych środków lokomocji. Wybierają potężną maszynę z orłem i stosownym napisem na biało-błękitnym kadłubie. Hangar numer 19 w bazie Sił Powietrznych USA w bazie Andrews kryje w swym przepastnym wnętrzu dwa "Jumbo Jety". Każdy z tych ogromnych, mierzących ponad 70 metrów długości odrzutowców jest cudem techniki. Niewielu ludziom wiadomo, jakie systemy obronne zainstalowano w metalowych kadłubach. Gładkie, codziennie polerowane powierzchnie samolotu najeżone są różnymi czujnikami i antenami. Boeingi 747, spełniające w chwili obecnej rolę "Air Force One", naszpikowane są sprzętem komunikacyjnym. Każda maszyna ma własną centralę telefoniczną. Prezydent bez żadnych trudności może pełnić swoje funkcje z pokładu samolotu. Każda maszyna jest luksusowo wyposażona. Na pokładzie znajdują się sypialnia prezydencka, jakuzzi, sala operacyjna. Idea "Air Force One" zrodziła się ponad pięćdziesiąt lat temu. W styczniu 1943 roku prezydent Franklin Delano Roosevelt poleciał na rozmowy do Casablanki potężnym wodnosamolotem "Dixie Clipper". Od tego momentu przywódca USA mógł dotrzeć w każde miejsce na świecie. Kolejne samoloty woziły prezydentów na konferencje, negocjacje, tam, gdzie interes Stanów Zjednoczonych wymagał obecności najwyższego dostojnika państwowego. Z czasem "Air Force One" stał się tak znanym symbolem jak Biały Dom i posiadłość w Camp David. Potężna maszyna, pomnik demokracji, towarzyszy prezydentom USA w najważniejszych wydarzeniach. Od 1962 roku przywódcy Stanów Zjednoczonych latali boeingami 707. Taką maszyną przyleciał do Dallas John F. Kennedy. Ów "Air Force One" niósł później na pokładzie trumnę ze zwłokami zamordowanego prezydenta.