Pechowa rodzinka

Realizując swój film, Tony Grounds wyraźnie wzorował się na dramatach społeczno - obyczajowych Kena Loacha i komediach społecznych Mike'a Leigh. Przyprawił jednak swoje dzieło znacznie większą dawką humoru, dzięki czemu "Pechowa rodzinka", wbrew tytułowi i perypetiom bohaterów, ma bardzo optymistyczny wydźwięk. Bezrobotny Robert Martin mieszka w angielskim mieście Hatfield z żoną Angie, 14 - letnią córką Katie i ok. 10 - letnim synem Bobem w skromnym domu komunalnym. Po drugiej stronie ulicy identyczny dom zajmuje jego teściowa Anthea, częsty gość u córki i zięcia. Martinowie są solą w oku nieco zamożniejszym sąsiadom, którzy nie mogą znieść widoku rodziny będącej wiecznymi klientami opieki socjalnej i żyjącej na koszt innych podatników. Co gorsza, rodzinka ma niebawem się powiększyć, bo Katie jest w zaawansowanej ciąży, a ojca dziecka nie zna. Robert, życiowy nieudacznik i wieczny pechowiec, pomiatany i upokarzany przez tych, którym się lepiej powiodło, od lat marzy o poprawieniu bytu swych bliskich, ale podejmowane przez niego próby zarobienia większej gotówki nieodmiennie kończą się fiaskiem. Nieszczęśnik bierze więc udział w różnych konkursach i loteriach, licząc, że tą drogą wreszcie zdobędzie pieniądze i tym samym zyska szacunek w oczach rodziny i sąsiadów. Na wieść, że z więzienia wychodzi mąż jednej z sąsiadek, z którą Robert miał przelotny romans, pechowy zalotnik postanawia zejść rogaczowi z oczu. Bardzo liczy, że wygra egzotyczną wycieczkę, stanowiącą nagrodę w kolejnym konkursie, i zniknie na jakiś czas, ale i tym razem szczęście mu nie dopisuje. Coraz bardziej zdesperowany Robert przypadkowo dowiaduje się z gazety, kim są zdobywcy nagrody i gdzie mieszkają. Zjawia się u nich w domu i kradnie im bilety, związawszy wcześniej oboje i zamknąwszy w piwnicy. Wycieczka okazuje się, co prawda, nie taka egzotyczna, bo tylko na wyspę Man, ale perspektywa spotkania z zazdrosnym i porywczym sąsiadem sprawia, że Robert używa całej swojej siły perswazji, żeby przekonać rodzinę do wyjazdu.