Prawo Bronxu

"Prawo Bronxu" to reżyserski debiut Roberta De Niro - słynny aktor udowodnił, że znakomicie czuje się także po drugiej stronie kamery. Nakręcił film nostalgiczny i wzruszający, ale niepozbawiony humoru i dowcipnych dialogów, stworzył trzymające w napięciu dobre kino z wartką akcją. Krytyka przyjęła "Prawo Bronxu" z olbrzymim zainteresowaniem. Duże znaczenie ma w "Prawie Bronxu" rewelacyjna ścieżka dźwiękowa. Kilkadziesiąt starych szlagierów w wykonaniu m. in. Franka Sinatry, Deana Martina, Milesa Davisa, Otisa Reddinga, Jimiego Hendrixa, Wilsona Picketta, Jamesa Browna oraz zespołów The Beatles, The Moody Blues, The Four Tops, The Kinks, Cream, świetnie komponuje się z akcją, budując specyficzny klimat filmu. To opowieść o środowisku włoskich emigrantów z Bronxu. Historia dorastania chłopca, Calogero Anello, mieszkającego wraz z rodzicami w tej nowojorskiej dzielnicy. Film pokazuje świat prostych, uczciwych ludzi, drobnych gangsterów i lokalnych mafiosów, konflikty rasowe, przestępcze i moralne. Włoski Bronx żyje z dala od policji i oficjalnego systemu prawnego, ma własne zasady, własne prawo i sprawiedliwość, które gwarantują przetrwanie tego świata. Akcja filmu rozgrywa się w latach 60. Bohaterem jest Lorenzo Anello (Robert De Niro), kierowca miejskiego autobusu, człowiek pracujący ciężko, żyjący biednie, ale za to uczciwie. Jego syn Calogero (w tej roli najpierw Francis Capra, potem Lillo Brancato) od dziecka jest zafascynowany barwnym życiem bossa miejscowej mafii, Sonny'ego (Chazz Palminteri, autor scenariusza według własnego monodramu pod tym samym tytułem, w którym z powodzeniem występował w Nowym Jorku i Los Angeles), wyznającym zasadę "robota jest dla frajerów". Ojciec próbuje przestrzec chłopca przed zgubnym wpływem mafii, stara się wpoić mu szacunek do uczciwej pracy i wychować na przyzwoitego człowieka. Główny konflikt polega więc na walce o duszę zagubionego dziewięciolatka, który staje przed życiowym wyborem - trud i znój czy łatwe pieniądze? Opowieść rozpoczyna się w roku 1960. Mały Calogero godzinami wysiaduje na schodach swego domu wpatrując się w Sonny'ego i jego ludzi, trzymających w szachu całą okolicę. Pewnego dnia ich losy krzyżują się. Dziewięciolatek jest świadkiem morderstwa dokonanego przez mafiosa. Kiedy na miejscu zjawia się policja, chłopiec nie wydaje sprawcy zabójstwa funkcjonariuszom. To wydarzenie zapoczątkuje ich trwającą wiele lat przyjaźń. Akcja przenosi się osiem lat później. Calogero ma 17 lat. Żyje w świecie, który od dzieciństwa wydawał mu się ciekawszy i lepszy od tego, jaki chciał stworzyć mu ojciec. Wiele się wydarzyło w jego młodzieńczym życiu. I dopiero teraz może ocenić, czy wybrał słuszną drogę.