Profesor na drodze
Polska 1973
Perypetie ludzi, którzy z różnych przyczyn nie zdobyli świadectwa dojrzałości. Po latach decydują się nadrobić luki w wykształceniu w wieczorowej szkole dla dorosłych.
Reżyseria:Zbigniew Chmielewski
Czas trwania:59 min
Kategoria wiekowa:
Gatunek:Film/Komediodramat
Profesor na drodze w telewizji
Jolanta Bohdal
jako Mariola, uczennica w Technikum dla Pracujących
Jerzy Braszka
jako mechanik Robaczkiewicz, uczeń w Technikum dla Pracujących
Zbigniew Józefowicz
jako milicjant Kucharski, uczeń w Technikum dla Pracujących
Andrzej Jurczak
jako Adamski, uczeń w Technikum dla Pracujących
Zygmunt Malawski
jako uczeń w Technikum dla Pracujących
Józef Nalberczak
jako nauczyciel polskiego w Technikum dla Pracujących
Zdzisław Kaczmarek
Zdjęcia
Zbigniew Chmielewski
Reżyseria
Zofia Dwornik
Montaż
Piotr Marczewski
Muzyka
Henryk Czarnecki
Scenariusz
Zbigniew Chmielewski
Scenariusz
Opis programu
Komediodramat psychologiczno - obyczajowy o perypetiach ludzi, którzy z różnych przyczyn nie zdobyli świadectwa dojrzałości i po latach decydują się nadrobić luki w wykształceniu w wieczorowej szkole dla dorosłych. Łączenie pracy zawodowej i życia rodzinnego z nauką jest dla wszystkich bardzo trudne, ale film utrzymany jest w tonacji pogodnej, chwilami żartobliwej. Józef Nowak, odtwórca roli kierowcy pekaesu, otrzymał Zloty Ekran za najlepszą rolę męską, sympatię publiczności zaskarbił sobie również Józef Nalberczak jako nauczyciel polskiego (rola uhonorowana przez ministra oświaty i wychowania). Nagrodę prezesa ówczesnego Radiokomitetu dostali reżyser Zbigniew Chmielewski i Henryk Czarnecki, współscenarzysta i autor książki, na podstawie której powstał "Profesor na drodze", notabene, z zawodu nauczyciel. Zdjęcia do filmu kręcono w łódzkim Technikum Samochodowym, gdzie wówczas pracował, a w epizodach zagrali uczniowie tej szkoły. Film "utkany z drobnych obserwacji psychologicznych i obyczajowych", pokazywał sprawy i postawy bliskie ludziom. Jak mówił reżyser: "Nasze czasy podniosły bardzo cenę wiedzy, także tej uzupełnianej ciągle przez dorosłych. Jest to coś, co byśmy nazwali umownie dorastaniem do swoich czasów". W tym trudnym okresie adaptacji do nowego środowiska, wymagań szkoły i bardzo intensywnego trybu życia pomaga dorosłym uczniom ich ulubiony profesor, polonista. Z pozoru zgorzkniały i szorstki, zjednuje sobie ludzi wewnętrznym ciepłem, życzliwością i wyrozumiałością. Wyciąga swoich podopiecznych z różnych opresji, wspiera w chwilach załamań, dopinguje do jeszcze większego wysiłku. Toteż gdy on wpada w kłopoty, słuchacze "wieczorówki" nie opuszczą swojego profesora.