Salon piękności

Wypełniona przebojową muzyką, dynamiczna i błyskotliwa komedia, odnosząca się do kulturowych zachowań czarnoskórych Amerykanów, ukazująca ich charaktery i przywary. Główną rolę odtwarza posągowa Queen Latifah, znana amerykańska raperka, która sprawdziła się również nie raz na dużym ekranie, m.in. w filmach "Malaria", "Desperatki", "Kolekcjoner kości", "Wszystko się sypie" czy w musicalu "Chicago", za który zebrała szczególnie dobre recenzje i była nominowana w 2003 r. do Oscara. W "Salonie piękności" Queen Latifah brawurowo zagrała pełną temperamentu fryzjerkę, która po nieporozumieniach z szefem, postanawia otworzyć własny biznes, co zresztą się udaje znakomicie, a widz jest o tym przekonany od samego początku filmu. Jej tytułowy salon wypełnia cała galeria barwnych postaci, tętni życiem i tryska humorem. Właścicielka nie narzeka na brak klientek, które wręcz okupują zakład. Personel ma więc pełne ręce roboty, choć często bardziej zależy im na dzieleniu się z innymi swoimi myślami i opiniami, niż na samym strzyżeniu i modelowaniu fryzur. Mimo wszystko biznes się kręci i w dodatku coraz lepiej. Gina jest młoda, atrakcyjna i ambitna, ławo się nie poddaje. Kobieta samotnie wychowuje kilkuletnią Vanessą, obdarzoną talentem muzycznym. Aby córka mogła uczęszczać do prestiżowej szkoły muzycznej, Gina przenosi się z Chicago do Atlanty. Rozpoczyna pracę w salonie fryzjerskim ekscentrycznego i zadufanego w sobie Jorge (w tej roli Kevin Bacon w długich blond lokach), który ciągle ją strofuje i poucza, choć ona pracuje bardzo dobrze i jest ceniona przez klientki. W końcu Gina nie wytrzymuje napięcia i urażona porzuca pracę w zakładzie. Mając na głowie cały dom i dziecko nie może sobie jednak pozwolić na nieróbstwo. Dlatego od razu zaczyna szukać odpowiedniego lokum, by otworzyć własny salon piękności. Wszystkie oferty przewyższają jej skromne możliwości finansowe, bierze więc kredyt, co też nie przychodzi łatwo. Tylko dzięki sprytnemu fortelowi, udaje jej się załatwić 30 tysięcy dolarów. Z niezbyt dużym kapitałem może sobie pozwolić jedynie na stary, zrujnowany zakład fryzjerski. Nie traci jednak chęci do pracy i z zapałem zabiera się do porządków, odnawiania, malowania, dekorowania. Za Giną odchodzi od egocentrycznego szefa także Lynn, która zajmowała się tam tylko myciem głów, choć potrafi nieźle modelować. Jorge traci też na rzecz Giny dwie najlepsze klientki swojego salonu. Gina poznaje elektryka, Joe, który mieszka nad zakładem i który podobnie, jak Vanessa, jest wielkim miłośnikiem muzyki i gra na fortepianie. Znajomość będzie się rozwijać.