To wciąż mój mąż

W poszukiwaniu siebie i prawdziwej miłości. Heather Graham w intrygującym komediodramacie Lisy Krueger. "Ta historia jest bardzo świeża i autentyczna. Ma wszystkie składniki prawdziwego życia: miłość, smutek, zagubienie i mnóstwo poczucia humoru. Poza tym, bardzo dobrze pracowało mi się z tak wieloma młodymi i wspaniałymi aktorami. Można się tak wiele nauczyć obserwując ich punkt widzenia na życie. Oni są na wszystko otwarci. To jest coś, czego staram się nie utracić wraz z upływającymi latami" — tak o pracy w filmie To wciąż mój mąż Lisy Krueger mówił występujący w roli drugoplanowej znany reżyser, Alfonso Arau. Film rozpoczyna się od sceny ślubu. To temperamentna i urocza Joline wychodzi za mąż za przystojnego Carla. Niestety szczęście nie trwa długo. Po niespełna dwóch latach Carl, wzięty fotoreporter, opuszcza Joline, zostawiając zdawkowy liścik. Kobieta jest zaskoczona i zrozpaczona. Postanawia jednak wziąć sprawy w swoje ręce. Chce powalczyć o szczęście oraz poznać powody rozstania. Aby odnaleźć Carla, Joline wyrusza w podróż, która wiele zmieni w jej życiu. Odszukanie męża okaże się niełatwym zadaniem. Trzeba będzie dotrzeć aż do granicy z Meksykiem, do El Paso. Joline, nieświadoma czym obecnie zajmuje się Carl, zaczyna go śledzić. Pewnego dnia uparta mężatka spotyka na swojej drodze intrygującego Neila. To wciąż mój mąż to drugi i do tej pory ostatni pełnometrażowy film Lisy Krueger. Reżyserka oraz autorka scenariusza po raz kolejny błysnęła talentem. Po dostrzeżonym przez krytykę debiucie Manny & Lo, realizuje obraz na podstawie własnego scenariusza, film mający cechy kina autorskiego. Centralną postacią jest tu Joline, której upór, inteligencja i poczucie humoru pozwalają wyjść nawet z najcięższych sytuacji. Podróż przez Amerykę w poszukiwaniu męża okazuje się dla niej lekcją życia, czasem koniecznym do podjęcia ważnych decyzji. Film Krueger ma specyficzny rytm narracji. Sceny dynamiczne, komediowe są konfrontowane z sekwencjami bardziej dramatycznymi i lirycznymi. Całość tworzy osobliwe połączenie komedii obyczajowej oraz psychologicznej opowieści o dojrzewaniu i emancypacji. Muzykę do filmu skomponował znany indie rockowy zespół Calexico. Nagroda dla Toma Kruegera (zdjęcia) na festiwalu w Sundance."