Dzieci Gułagu

W Kazachstanie mawiają, że wszyscy, którzy mają domieszkę rosyjskiej krwi, wywodzą się z łagrów. Najbardziej wymownym symbolem łagrów jest Gułag, przez który przeszło 18 milionów Rosjan. GUŁag to akronim rosyjskiej nazwy instytucji zarządzającej łagrami. Wydziały administracyjne Gułagu były rozrzucone po całym kraju. System łagrów zaczął się rozwijać po dojściu Stalina do władzy w 1927 roku. Obozy były miejscem represjonowania więźniów politycznych. W ciągu następnych 30 lat do Gułagu masowo deportowano prawdziwych lub rzekomych wrogów Związku Radzieckiego. Termin "wróg ludu" powstał w 1936 roku. Od tej chwili wszyscy - mężczyźni, kobiety, a nawet dzieci mogli trafić do obozu pracy. Obozy działały na terenie całego kraju. Większość znajdowała się na wschodzie, za kołem polarnym lub w Kazachstanie, tysiące kilometrów od Moskwy. Ludzi transportowano tam w bydlęcych wagonach. Podróż trwała wiele tygodni. Wśród więźniów obozu były dziesiątki tysięcy dzieci. Dla nich NKWD stworzyło specjalne strefy. Znajdujace sie tam miejscowości stały się wioskami łagierników. Jedną nich, Dolinkę, położoną na terenie byłego Karłagu "karagandyjskiego łagra", odwiedzili autorzy filmu. Wioska powstała w 1937 roku jako centrum gigantycznego więzienia, z którego do dziś przetrwały baraki. Nie wiadomo, ile dzieci umarło w Gułagu. W Dolince umierało ich tak dużo, że utworzono dla nich cmentarz. Jednak większość matek nie wiedziała, gdzie pochowano ich dzieci. Najmłodsi więźniowie stali się w Zwiazku Radzieckim narzędziem propagandy. Na plakatach dziękują Stalinowi za szczęśliwe dzieciństwo. Małoletnich ofiar Gułagu nie mogło zabraknąć na żadnej moskiewskiej paradzie. W 1949 roku, w 70. urodziny Stalina, sieroty spotkał wielki zaszczyt. W teatrze Bolszoj mogły podziękować swojemu przywódcy za szczęśliwe dzieciństwo. Film przedstawia losy ludzi, którzy jako dzieci zostali uznani za "wrogów ludu". Niektórzy urodzili się w obozach pracy, inni trafiali tam aresztowani wraz ze swoją rodziną.