Grimm

Detektyw wydziału zabójstw Nick Burkhardt (David Giuntoli) zaczyna nagle w twarzach niektórych mijanych osób widzieć oblicza potworów. Poważnie zaniepokojony swoją dziwną przypadłością, szybko dowiaduje się dwóch rzeczy. Tej dobrej: nie jest szalony. I tej przerażającej: właśnie ujawniła się rodzinna klątwa – po swych dalekich przodkach, braciach Grimm, Nick otrzymał zdolność widzenia rzeczy takimi, jakimi są. Gdy bowiem otaczające nas wilkołaki, czarownice, demony tracą nad sobą kontrolę, on dostrzega je w całej ich potwornej krasie.

I oto nagle okazuje się, że kolejne morderstwo, w sprawie którego Burkhardt prowadzi śledztwo, jest niepokojąco podobne do historii Czerwonego Kapturka. Nie do tej ugrzecznionej, w której wilk na koniec wypluwa babcię i wnuczkę, lecz tej, którą braciom Grimm niejednokrotnie cenzurowano, pełnej aluzji seksualnych i sadystycznych odniesień, pokazującej, ile zła może spotkać dziewczynę, gdy zagłębi się sama w leśne ostępy. W kolejnym odcinku zbrodnia będzie wzorowana na baśni „Złotowłosa i trzy niedźwiadki”, w następnym na „Królowej pszczół”. A w dodatku śmiercionośne potwory zdają się również czyhać na życie Nicka i jego najbliższych.