Sherlock - recenzja internauty Mateusza

Kiedy zasiadłem do konsumpcji pierwszego odcinka serialu "Sherlock", byłem co najmniej zaskoczony, by nie rzec - zniesmaczony. Nie mieściło mi się w głowie, jak można było ekscentrycznego detektywa z przełomu dziewiętnastego i dwudziestego wieku przenieść we współczesne czasy. Takie zabiegi w kinematografii przynoszą zazwyczaj opłakane skutki i przykłady na to można by mnożyć. Okazało się jednak, że Sherlocka Holmesa do spółki doktorem Watsonem i pozostałymi bohaterami klasycznych kryminałów sir Arthura Conan Doyle’a nie tylko można z powodzeniem przenieść w nasze czasy, ale jeszcze stworzyć małe arcydzieło sztuki telewizyjnej.

Produkcja Stevena Moffata i Marka Gatissa sprawia wrażenie od początku do końca dobrze przemyślanej. Sam dobór odtwórców głównych ról, czyli Benedicta Cumberbatha (Sherlock Holmes) i Martina Freemana (doktor John Watson) wydaje się być strzałem w dziesiątkę, natomiast aktorzy drugoplanowi, na czele z Andrew Scottem (Jim Moriarty), dzielnie dotrzymują im kroku. Uwspółcześnienie kryminalnych opowiadań sprzed ponad wieku musiało być dla twórców serialu nie lada wyzwaniem. To, co mogło pozostać niezmienione, jak miejsce akcji czy relacje łączące głównych bohaterów, pozostało niezmienione. To, co trzeba było zmienić, jak realia kolejnych przygód błyskotliwego detektywa, zostało zmienione z wyczuciem i smakiem.

Za największy sukces twórców uważam jednak to, że Sherlock pozostał Sherlockiem, Watson Watsonem, a zagadka zagadką. Niewątpliwie oglądanie serialu największą satysfakcję sprawia tym widzom, którzy zetknęli się z prozą sir Arthura Conan Doyle’a tudzież jej wiernymi adaptacjami filmowymi. Można wówczas wyszukiwać serialowe smaczki, domniemywać zastosowane uwspółcześnienia i podziwiać wyobraźnię twórców. A ta potrafi zaskakiwać nawet najbardziej wytrawnych telewidzów. To kolejny powód, by współczesnemu Holmesowi przyjrzeć się uważnie.

Mateusz Tritt

**WRÓĆ DO PROGRAMU TV

PRZECZYTAJ RECENZJĘ INTERNAUTKI DOMINIKI**