Miłość. Nie przeszkadzać

Irene (Audrey Tautou) ma ciało bogini i niewinne spojrzenie, które pomagają jej w wykonywaniu życiowej pasji. Jest nią uwodzenie sędziwych i schorowanych milionerów i pławienie się w ich bogactwie. Pewnego razu Irene myli swą kolejną ofiarę z biednym jak mysz kościelna kelnerem z Grand Hotelu, Jeanem (Gad Elmaleh). Uwodzi go bez problemu, ale kiedy orientuje się, że zaszła pomyłka, ucieka bez słowa. Jednak Jean, który zdążył się już śmiertelnie zakochać, odnajduje ją i nakłania do osobliwej współpracy. Ona ma nadal okręcać sobie wokół palca milionerów, a on ucząc się od niej uwodzenia, podbije serce pewnej starszej pani z równie atrakcyjnym portfelem. Umowa ma tylko jeden słaby punkt: Jean już jest zadurzony po uszy w swojej nauczycielce seksapilu, ona natomiast nie potrafi oprzeć się nowemu obliczu ucznia. "Miłość. Nie przeszkadzać" to lekka komedia romantyczna, która różni się od amerykańskich produkcji tego typu tym, że swobodnie balansuje na granicy romantyzmu i perwersji. Audrey Tautou, którą świat pokochał, ale i zaszufladkował po "Amelii" Jeana-Pierre'a Jeuneta, pokazuje tu, że oprócz wielkich oczu i łobuzerskiego uśmiechu ma jeszcze znakomitą figurę, seksapil i chemię, dzięki którym skutecznie uwodzi. "Miłość. Nie przeszkadzać", reklamowana przez dystrybutora jako zgrabne połączenie "Pretty Woman", "Diabeł ubiera się u Prady" i "Śniadania u Tiffany'ego", to dzieło Pierre'a Salvadori, nominowanego do Cezara za debiutancki obraz "Czuły cel". Urodzony w Tunezji Salvadori jest znany w Polsce głównie dzięki komedii "Męskie sekrety" z Danielem Auteuilem w roli głównej. Tym razem postawił na Tautou, która zanim stała się Amelią Poulain, marzyła o karierze biologa, a jej misją miało być ratowanie małp naczelnych w Afryce. Jako kierunek studiów wybrała jednak literaturę współczesną, a pracę dyplomową pisała z Oscara Wilde'a. Równolegle zaczęła studiować aktorstwo, ale wkrótce odebrano jej indeks (ponoć uznano, że brak jej talentu).