80. urodziny Woody'ego Allena w Ale Kino+ 1 grudnia

Dokument ilustruje życie Woody’ego Allena od lat dzieciństwa, przez początki kariery w branży filmowej, aż po premierę kasowego hitu z 2011 roku „O północy w Paryżu”. Opiera się na wspomnieniach samego Allena oraz jego bliskich, rodziny i współpracowników. Na ekranie widzowie zobaczą m.in. Diane Keaton, Seana Penna, Scarlett Johansson, Josha Brolina, Penélope Cruz, Naomi Watts i wielu innych. Obraz zrealizował Robert B. Weide, m.in. reżyser komedii „Jak stracić przyjaciół i zrazić do siebie ludzi”.

Woody Allen (Allen Stuart Konigsberg) jest nowojorczykiem. Urodził się 1 grudnia 1935 roku na Brooklynie. Karierę zaczynał jako aktor, dramaturg i autor scenariuszy do filmów telewizyjnych. Od początku lat 60. XX w. drukował zabawne historyjki w piśmie „The New Yorker”. Do dziś uwielbia grę na klarnecie i koncertuje ze swoim zespołem „New Orlean Jazz Band”.

Trudno sobie wyobrazić współczesny krajobraz filmowy bez Allena, który jak nikt potrafi pokazać emocjonalne uwikłanie, seksualne obsesje, drobne śmiesznostki i wielkie tęsknoty współczesnego intelektualisty. Do jego najsłynniejszych filmów należą: „Annie Hall”, „Jej wysokość Afrodyta”, „Strzały na Broadwayu”, a z ostatnich – „O północy w Paryżu” i „Blue Jasmine”.

Na koncie ma ponad 140 nagród i nominacji, w tym 4 Oscary® (najlepszy scenariusz oryginalny – „O północy w Paryżu”, najlepszy scenariusz oryginalny – „Hannah i jej siostry” oraz najlepszy reżyser i najlepszy scenariusz oryginalny – „Annie Hall”) i 19 nominacji do Nagrody Akademii – jest twórcą z największą liczbą nominacji do złotej statuetki w kategorii „najlepszy scenariusz oryginalny”.

Z Diane Keaton nakręcił 8 filmów, z Mią Farrow – 13. Pięć aktorek otrzymało Oscara za role w jego filmach – są to: Diane Keaton za „Annie Hall” (1977), Dianne Wiest za „Hannah i jej siostry” (1986) oraz za „Strzały na Broadwayu” (1994), Mira Sorvino za „Jej wysokość Afrodyta” (1995), Penélope Cruz za „Vicky Cristina Barcelona” (2008) i Cate Blanchett za „Blue Jasmine” (2013).

Do kanonu przeszły jego złote myśli jak: Nie, że boję się umrzeć, ale mimo wszystko wolę, żeby mnie nie było, kiedy to się zdarzy czy Uważają mnie za intelektualistę, ponieważ noszę okulary, a moje filmy za wartościowe, bo… trzeba do nich dopłacać.