"Bankomat". Pechowa budka [RECENZJA]

Troje znajomych z pracy, wracając w nocy z firmowej wigilii, zatrzymuje się przy stojącym na pustym o tej porze parkingu bankomacie, by dokonać wypłaty. Ta banalna czynność staje się początkiem koszmaru. Przy budce z bankomatem, choć okolica jest bezludna i żywej duszy przedtem w pobliżu nie było, wyrasta nagle jak spod ziemi zakapturzony mężczyzna. Na oczach spanikowanej trójki zabija przypadkowego mężczyznę spacerującego z psem, a potem bierze na cel zamkniętych w bankomacie jak w pułapce ludzi.

„Bankomat” jest zbiorem nielogiczności i naciągania faktów, bez których fabuła tego filmu nie miałaby prawa bytu. Żeby wymienić kilka początkowych: lokalizacja bankomatu, zaparkowanie samochodu kilkadziesiąt metrów od budki z bankomatem, zostawienie wszystkich telefonów komórkowych w otwartym samochodzie, potem następne bezmyślne, irracjonalne zachowania bohaterów, a i napastnika (próba zalania budki wodą), ale ten był psychopatą, więc może miał prawo. Krótko mówiąc, nic nie trzyma się kupy, widz zamiast się bać i podziwiać misterność intrygi, nie może się nadziwić głupocie bohaterów i scenariusza, a po seansie zastanawia się, o co tak naprawdę chodziło.

Szkoda zmarnowanego potencjału, bo pomysł z uwięzieniem w bankomacie mógł stworzyć okazję do wykreowania – w najgorszym wypadku – chociażby klaustrofobicznego klimatu. Można było pójść w dobrą stronę jak w „Telefonie”, czy trzymać się mistrza suspensu Hitchcocka, któremu niewiele wystarczyło do stworzenia horroru przy którym gryziemy palce z nerwów. Nawet finał nie ratuje sytuacji, bo tak naprawdę niczego nie wyjaśnia, a nie jest na tyle zastanawiający, byśmy choć przez chwilę chcieli zaprzątać sobie głowę tym, co autor miał na myśli. W naszej głowie poza refleksją że „nareszcie koniec” nic już, po obejrzeniu tego dzieła, nie kiełkuje…

Beata Cielecka

"Bankomat"

WRÓĆ DO PROGRAMU TV