"Była sobie dziewczyna". Szkoła życia, czyli „diabelska edukacja” [RECENZJA]

Wielka Brytania, początek lat 60. Pewnego deszczowego dnia 16-letnia Jenny zostaje zagadnięta na ulicy przez sporo od niej starszego Davida. Wkrótce oboje znajdą się pod swoim urokiem – jego zafascynuje jej uroda, świeżość, inteligencja i oczytanie, ją oczaruje jego wdzięk, szarmanckość i styl życia, zupełnie różny od tego, jak żyje jej mieszczańska rodzina. W tajemnicy przed rodzicami (znającymi tylko część prawdy) dziewczyna zaczyna poznawać uroki bywania w nocnych klubach i salach koncertowych, kafejkach i restauracjach, na aukcjach dzieł sztuki itd. I jak to zwykle jednak bywa, życie udziela zazwyczaj gorzkich lekcji.

Niewątpliwą ozdobą filmu jest osoba zjawiskowej Carey Mulligan, grającej rolę Jenny. Bez znudzenia można obserwować, jak z ładnej 16-latki przeistacza się w piękną młodą kobietę, by w kolejnej scenie znów wyglądać jak skromna uczennica. (Gdy zaangażowano ją do filmu, miała 22 lata). Jej gra została zauważona przez członków rozmaitych gremiów przyznających nagrody filmowe – aktorka w 2010 roku była za rolę Jenny nominowana do Oscara i do Złotego Globu, których ostatecznie nie zdobyła, zdobyła natomiast nagrodę BAFTA (najlepsza aktorka pierwszoplanowa).

„Była sobie dziewczyna” jest adaptacją 12-stronicowego tekstu autorstwa dziennikarki Lynn Barber, w którym opisuje swoją młodość, a który scenarzysta i producent filmu Nick Hornby uznał za gotowy materiał na film. To historia fascynacji dojrzałym mężczyzną, który młodziutką dziewczynę wprowadza w arkana wiedzy o świecie, pokazuje jak korzystać z życia, uczy ją kobiecości i… wykorzystuje dla własnych celów. Jest nieodpowiedzialny, folguje swoim zachciankom i z całą premedytacją uwodzi dziewczynę. W pierwszym odruchu powinniśmy go nazwać szują i potępić.. Ale w tym filmie to nie takie oczywiste. Oczywiste jest za to to, że związek tych dwojga jest piękny, a w konsekwencji – przynajmniej dla Jenny – wartościowy. Gdyby nie to doświadczenie, nie rozkwitłaby w pełni, nie poczuła na ustach goryczy i rozczarowania, a przecież te negatywne doświadczenia ukształtowują nas na równi z pozytywnymi. To ono ją zahartują i uczyni impregnowaną na porażki, podczas gdy inni, jej rówieśniczki, będą dochodzić do tego latami. Ta przyspieszona edukacja pozwoli Jenny rozwinąć skrzydła, stać się ambitną i docenić to co w życiu, jako zbuntowana nastolatka, uważała za mało ważne. Trudno oprzeć się wrażeniu, że gdyby nie wsiadła do samochodu Davida, nie wiedziałaby, że można chcieć i zdobyć o wiele więcej…

Beata Cielecka

"Była sobie dziewczyna" w tv

WRÓĆ DO PROGRAMU TV