"Diabeł ubiera się u Prady", czyli modowy świat wielkich świateł [RECENZJA]

21-letnia Andrea jest naiwną dziewczyną z prowincji, która przyjechała do Nowego Jorku. Marzy o tym, by zostać cenioną dziennikarką i pracować w "New Yorkerze". Na razie jednak szuka jakiejkolwiek pracy w branży. I udaje jej się zostać asystentką Mirandy Priestly, redaktor naczelnej prestiżowego magazynu o modzie "Runaway". Niespodziewanie dla siebie samej wkracza do świata, o którym nawet nie śmiała marzyć: szczupłych, elegancko ubranych kobiet na szpilkach. Każda jest zabiegana, każda ma swoje sprawy, każda chętnie by wsadziła drugiej nóż w plecy. I każda z drżeniem nasłuchuje dźwięków wydobywających się z gabinetu naczelnej…

Kiedy w 2003 r. Laura Weisberger opublikowała swoją debiutancką powieść "Diabeł ubiera się u Prady", książka przez 24 tygodnie była na szczycie amerykańskich list bestsellerów. Od początku było wiadomo, że książka zostanie przeniesiona na ekran, a reżyserem filmu został nie bez powodu David Frankel, który reżyserował sześć odcinków "Seksu w wielkim mieście". Wśród dwóch nominacji do Oscara, które dostał "Diabeł…", jedna była właśnie za kostiumy. Drugą przyznano Meryl Streep, która jako Miranda Priestly absolutnie zdominowała film, choć gości na ekranie rzadziej, niż grająca Andreę Anne Hathaway. Ta druga także doskonale poradziła sobie z rolą naiwnej prowincjuszki, która przechodzi przyspieszony kurs życia w nowojorskim gnieździe żmij. I wychodzi z niego silniejsza, wzmocniona, wiedząca czego chce w życiu.

Piotr Radecki

"Diabeł ubiera się u Prady"

WRÓĆ DO PROGRAMU TV