"Dziecko Rosemary". Słynny film grozy owiany czarną legendą [RECENZJA]

Rosemary (Mia Farrow) i Guy (John Cassavetes) są szczęśliwym młodym małżeństwem. Ona zajmuje się domem, on jest podrzędnym aktorem marzącym o wielkiej karierze.

Wynajmują mieszkanie w starej kamienicy na Manhattanie, mimo przestróg, że nie cieszy się ona dobrą opinią. Zostają zaproszeni przez właścicieli domu Romana (Sidney Blackmer) i Minnie (nagrodzona Oscarem Ruth Gordon) na kolację. Guy opowiada przy stole o swoich planach zawodowych, Rosemary mówi o pragnieniu posiadania dziecka. Poczęstowana przez Minnie dziwnym deserem źle w nocy śpi i ma koszmary, że gwałci ją jakieś monstrum. Rano odkrywa na ciele dziwne ślady i zadrapania. Guy tłumaczy jej, że na kolacji za dużo wypił i być może w nocy nie był odpowiednio delikatny. Wkrótce Rosemary odkrywa, że jest w ciąży…

„Dziecko Rosemary” należy do najsłynniejszych horrorów w historii światowej kinematografii. Romanowi Polańskiemu (nominacja do Oscara za scenariusz adaptowany) udało się osiągnąć atmosferę narastającej grozy operując jedynie niedomówieniami, odpowiednim światłem i ujęciami kamery. Atutem filmu jest niezwykła, sugestywna muzyka Krzysztofa Komedy, który zmarł przed premierą na skutek nieszczęśliwego wypadku. Jego śmierć w połączeniu z kampanią reklamową przyczyniły się do powstania czarnej legendy filmu, który przez wielu uważany jest za przeklęty.

Podczas realizacji Polański miał się rzekomo konsultować z Antonem Szandorem LaVeyem, twórcą i kapłanem Kościoła Szatana, który podobno zagrał w „Dziecku…” szatana gwałcącego główną bohaterkę. Podobnie zamordowanie przez bandę Mansona żony Polańskiego Sharon Tate miało być efektem działania klątwy. W 1980 roku chory umysłowo Mark Chapman zastrzelił Johna Lennona. Stało się to na schodach prowadzących do Dakota House, który w „Dziecku Rosemary” zagrał dom, w którym mieszkali główni bohaterowie.

Piotr Radecki

Horror USA 1968, reż. Roman Polański

"Dziecko Rosemary" w tv

WRÓĆ DO PROGRAMU TV