Elżbieta: Złoty wiek - recenzja internautki Magdaleny

Przez kilkanaście pierwszych minut filmu czułam się wręcz zagubiona. Naraz pojawiło się wiele faktów, nazwisk, dat, które zrobiły mi tylko jeden, wielki mętlik w głowie. Później jednak opowieść, którą opowiada film wciągnęła mnie i zafascynowała. Odnalazłam się także w zawartych w nim faktach historycznych.

Bardzo spodobało mi się przedstawienie Elżbiety I, której rolę odegrała Cate Blanchett. Głowna bohaterka jest młoda, niedoświadczona, lecz jednocześnie inteligentna i świadoma zagrożenia, które na nią czyha. Nacisk położony został na ukazanie emocji i uczuć nią targających. Szczególną uwagę zwróciłam na stroje i fryzury. Oczywiście najciekawszym obiektem to obserwacji okazała się właśnie królowa, która niemal w każdej scenie ubrana była w inną suknię. Ułożenie włosów czasem mnie wręcz zaskakiwało. Co nie przypadło mi do gustu to niektóre sceny. Zaliczają się do nich na przykład momenty, kiedy przybywają posłańcy. Przedstawienie tego było bardzo pospolite i zwyczajnie nieciekawe.

Po za tym chwile kiedy światło "przesłaniało wszystko" wprowadzały jedynie dodatkowe zamieszanie. Nastrój filmu wprowadza napięcie i utrzymany jest konsekwentnie, co sprawia, że jest to jeszcze bardziej efektowne. Dramatyzm stopniowo się rozwija. Na końcu filmu następuje jego kumulacja, kiedy to Elżbieta postanawia zostać Królową-Dziewicą. Przechodzi ona swoistą przemianę, która ukazana zostaje także jako przemiana zewnętrzna, choć ważniejsze wydaje się to, że bohaterka dorosła do roli władczyni.

Ogólnie film mi się podobał, choć nie mogę tu mówić o żadnym zachwycie. Nie wyróżniał się specjalnie spośród innych, ale nie mogę powiedzieć, że był nudny.

Magdalena Budziaszek

**PRZECZYTAJ RECENZJĘ REDAKCJI

WRÓĆ DO PROGRAMU TV**