Gattaca - szok przyszłości - film, recenzja, opinie, ocena

Dzięki temu zniknęła większość chorób i ułomności, a rodzice mają możliwość wyboru płci, wzrostu, koloru włosów, oczu, talentów i cech charakteru nienarodzonych jeszcze dzieci. To powoduje, że ludzkość zaczyna się dzielić na grupę doskonałych, czyli tych ze zmodyfikowanym genotypem, oraz tych, którzy zostali poczęci w sposób naturalny.

Jest oczywiste, że to ci pierwsi stają się elitą: są doskonalsi, sprawniejsi, błyskotliwsi i inteligentniejsi. Pozostali zostają zepchnięci do roli pariasów wykonujących najprostsze i najgorsze funkcje - możliwość awansu jest przed nimi zamknięta. Do tej grupy należy także Vincent (bardzo dobry Ethan Hawke). Zawsze marzył o tym, by polecieć do gwiazd, jednak tytułowa korporacja Gattaca organizująca loty kosmiczne zainteresowana jest tylko załogą doskonałą pod względem genetycznym. Zdeterminowany Vincent zaczyna się podszywać pod spełniającego warunki, ale sparaliżowanego w wyniku wypadku sportowca Jerome’a (Jude Law). Dzięki kupowanym od niego próbkom genetycznym Vincent przechodzi wszystkie testy i zostaje wytypowany do załogi kolejnego lotu. Jednak wtedy dochodzi do morderstwa, a prowadząca śledztwo policja jest coraz bliższa wykrycia sekretu Vincenta. Niespodziewanie otrzymuje on pomoc od pięknej Irene (Uma Thurman)…

Ten pozbawiony efektownych scen, spokojny, nie epatujący efektami specjalnymi, ujmujący za to świetnymi zdjęciami (Sławomir Idziak!) film ma zaskakująco wielu wielbicieli chętnie nadających mu status kultowego. Z tym bym nie przesadzał, choć w zalewie komiksowych ekranizacji, po 16 latach od premiery "Gattaca…" wciąż jawi się jako produkcja ciekawa, inna, mająca coś więcej do powiedzenia.

pr

WRÓĆ DO PROGRAMU TV