"Imperium wilków". Obława na Szare Wilki [RECENZJA]

Paryż, Dziesiąta Dzielnica zamieszkana przez tureckich imigrantów. Kapitan Nertaux prowadzi tam śledztwo w sprawie brutalnego zabójstwa 3 młodych kobiet. Jego przewodnikiem po orientalnej dzielnicy jest Jean-Louis Schiffer, niegdyś gwiazda policji, dziś nieco wypalony emerytowany glina. Wszystkie ślady wiodą do nacjonalistycznej organizacji tureckiej Szare Wilki, sprawa łączy się również z osobą Anny Heymes, nękanej przez dziwne wizje żony wysokiego urzędnika MSW.

Szare Wilki, zwane także Idealistami, to nacjonalistyczna turecka organizacja, której członkiem był między innymi Mehmet Ali Agca. Wiadomo, że Szare Wilki działają lub działały w Azerbejdżanie, na Cyprze, w Niemczech czy w Holandii, prawdopodobnie wszędzie, gdzie mieszka mniejszość turecka (także we Francji, o czym świadczą pogróżki wysyłane ekipie „Imperium Wilków”). Zainteresował się nimi Jean-Chrostophe Grangé, na podstawie książki którego powstał scenariusz „Imperium Wilków” (to jedna z czterech adaptacji jego powieści, jest autorem między innymi „Purpurowych rzek”). Obraz Chrisa Nahona ma wiele wspólnego z „Purpurowymi rzekami”, począwszy od Jeana Reno w roli głównej (Schiffer), poprzez mroczny klimat, po tajemnice związane w większym lub mniejszym stopniu z religią, obrzędami, tajnymi organizacjami. Wspólnym mianownikiem jest też świetny początek i słabszy finał, ale to ogólnie przypadłość powieści (i ekranizacji) Grangé’a, który wieńcząc swe dzieła bardziej dba o efekty i wartką akcję, a mniej o logikę.

Mimo słabszego zakończenia film trzyma w napięciu, zaskakuje zwrotami akcji, jest solidnie zagrany, plusem jest też wykorzystanie praktycznie nie eksponowanych w kinie plenerów paryskiej tzw. Małej Turcji, jak zwie się potocznie Dziesiątą Dzielnicę (która zresztą jest tyglem kulturalnym i narodowym, mieszka tu na przykład spora grupa Tamilów). Miłośnicy pełnych tajemnic, nieco zawiłych i brutalnych thrillerów nie będą zawiedzeni.

Beata Cielecka

"Imperium wilków" w tv

WRÓĆ DO PROGRAMU TV