"Kill Bill 2" czyli Tarantino w swoim żywiole [RECENZJA]

Czarna Mamba (Uma Thurman) kontynuuje okrutną zemstę i - eliminując po kolei swoje byłe koleżanki z Plutonu Śmiercionośnych Żmij - powoli zbliża się do Billa (David Carradine), którego zostawiła sobie na deser. Wcześniej musi zabić jego brata Budda (Michael Madsen). Ten już wie, że powinien się spodziewać śmiertelnie niebezpiecznego gościa i wraz z jednooką Elle Driver (Daryl Hannah) przygotowuje dla Czarnej Mamby niespodziankę. Jednak oboje nie docenili jej siły i determinacji, za co Budd zapłaci życiem, a jego wspólniczka - całkowitym oślepieniem. Teraz droga do Billa jest otwarta. Ten jednak znów ją zaskoczy…

Kiedy Quentin Tarantino zabierał się do kręcenia "Kill Billa", mimo że scenariusz filmu nie był jeszcze do końca gotowy, nie przypuszczał, że cała historia i produkcja tak się rozrośnie. Kiedy zakończył zdjęcia i rozpoczął montaż okazało się, że materiału filmowego wystarczy na dwie części (wystarczyłoby i na trzy…), więc producenci, słusznie licząc na wyższe zyski, zgodzili się na dwa dwugodzinne filmy. Obie części mają podobną konstrukcję (pomieszane czasowo rozdziały), ale zupełnie inne tempo i nastrój. Pierwszy "Kill Bill" z szybkim tempem i wieloma walkami przypomina grę komputerową, drugi wyraźnie zwalnia. Tu dominują retrospekcje (m.in. szkolenie bohaterki u mistrza Pai Mei, ślub, masakra gości weselnych i Panny Młodej) i charakterystyczne dla Tarantino rozmowy o niczym (dialog Budda i Elle). Walk jest mniej (za to o wiele bardziej brutalne), trupów również. Tak, jakby jednak materiału trochę zabrakło. A może chodziło o całkowite złamanie nastroju i przy okazji zaskoczenie widzów? Tarantino jest całkowicie nieprzewidywalny. I za to jest uwielbiany.

Piotr Radecki
Film sensacyjny USA 2004, reż. Quentin Tarantino

"Kill Bill II" w telewizji

WRÓĆ DO PROGRAMU TV