Luther - recenzja internautki Małgorzaty

John Luther angażuje się emocjonalnie w każdą sprawę, przez co jest dla widza niezwykle realny. Przez swoje narwanie i uleganie emocjom często wychodzi w pracy poza schematy gry fair play. Potrafi zastraszać i dręczyć, ale tylko tych złych. W życiu prywatnym mocuje się z uczuciami - nie umie dogadać się z żoną i jej nowym partnerem, a także własnym "ja".

Całkiem odmienne od rodzinnych i pracowniczych, równie nieprawdopodobne co fascynujące są jego relacje z Alice Morgan. Alice jest piękna, błyskotliwa i nie tak niewinna, na jaką wygląda. Jej rozchwianie emocjonalne, nadzwyczajna inteligencja oraz odwieczne wrażenie odmienności, nie pozwalające jej normalnie żyć, prowadzą ją do zabójstwa rodziców. Luther, nie znajdując dowodów by ją skazać, jednocześnie będąc przekonanym o jej winie, mocno angażuje się w sprawę, głównie poprzez próbę "wejścia" w psychikę podejrzanej. Zaczyna się tworzyć między nimi dziwna więź. Początkowa rywalizacja zastąpiona zostaje swoistym zrozumieniem i bliskością.

Wątek tych dwojga obserwujemy (z przerwami) przez wszystkie trzy sezony. To jest esencją serialu. Ponadto reżyser w każdą godzinę serialu wplata nową sprawę kryminalną. Tutaj już można by rzec banał - przedstawiony jest idealny świat, gdzie bohater wykrywa wszystkie zbrodnie i przestępcy zostają ukarani. Jednak każdy odcinek to jedno wielkie WOW. Obserwujemy epizody wszelakiej maści psychopatów i dewiantów, których wymyślenia nie powstydziłby się najbardziej wybujały umysł. Serial pędzi. Intryga, napięcie, chłodny klimat Londynu a także zgrabnie przedstawiona psychologia postaci w połączeniu z aktorstwem najwyższej półki (Złoty Glob dla odtwórcy głównej roli), zdjęć, montażu, czy hipnotyzującej muzyki, bez efektu taniego show i sztucznego rozlewu krwi, tworzy pełny zaskoczeń i gry na emocjach obraz. O to ma chodzić.

Małgorzata Wierzba

WRÓĆ DO PROGRAMU TV