"Nie ma się czego bać". Przeprowadzka do miejsca z koszmarów [RECENZJA]

Pastor Dan, jego żona Wendy oraz trójka ich dzieci, dwie córki, Mary i Rebecca, oraz syn Chris, przeprowadzają się do miasteczka Stull w Kansas. Dan obejmuje tam funkcję pastora. Mieszkańcy miasteczka są mili i pomocni, a nowy dom piękny, wydaje się więc, że dla rodziny Dana zaczyna się nowy wspaniały rozdział w życiu. Rzeczywistość okazuje się inna: tajemnicza siła ma coraz większy wpływ na Mary, zaś Rebeccę nocami męczą koszmarne sny. Mieszkańcy miasteczka też wydają się coraz dziwniejsi…

Na początek kilka słów o Stull w Kansas. Według miejskich legend (popartych zapiskami z przeróżnych ksiąg okultystycznych) to tam właśnie, na podniszczonym cmentarzu, znajduje się jedna z siedmiu bram do Piekła – podobno papież odwiedzając USA tak zmienił trasę przelotu, by ominąć Stull! Podobno też w Halloween na cmentarz przybywa sam Szatan, by odwiedzić grób swego syna spłodzonego z miejscową czarownicą… Do 1998 roku na cmentarzu rosło drzewo, to akurat fakt potwierdzony, na którym wieszano niegdyś oskarżonych o czary, obecnie zaś teren zakupił nieznany tajemniczy mężczyzna i zakazał wstępu na teren cmentarza. Miejscowość ma więc „klimacik” i trochę dziwne, że pastor z rodziną przybyli tam tak ochoczo – w Stanach Zjednoczonych to bardzo znane miejsce… Dziwne też, że dysponując taką scenerią i materiałami twórcy nakręcili, cóż, dość przeciętny horror, w którym pojawiają się wątki demonicznych kultów, opętanie i ożywione trupy, ale brak atmosfery autentycznej grozy. Całe szczęście, że obsada, na czele z Anne Heche, spisała się przyzwoicie, a efekty specjalne nie są zdominowane przez triki komputerowe (które ze względu na wątły budżet byłyby pewnie kiepskiej jakości), lecz przypominają te z japońskich „straszaków”. Mogło być jednak dużo ciekawiej… Warto natomiast zdradzić, że producentem „Nie ma się czego bać” był Slash z Guns N’Roses.

Beata Cielecka

"Nie ma się czego bać" w tv

WRÓĆ DO PROGRAMU TV!