"Och, życie". Wyjątkowo niedobrani rodzice zastępczy [RECENZJA]

Holly zawsze była ułożona, marzyła o spokojnym życiu u boku tego jedynego. Ale ten wymarzony zostawił ją po spędzeniu wielu wspólnych lat… Messer to jej zupełne przeciwieństwo: duży chłopiec biorący z życia to, co go interesuje, nie gardzący używkami, a przede wszystkim spragniony wciąż nowych erotycznych podbojów. Pewnego dnia ta niezbyt przepadająca za sobą para dowiaduje się, że w wypadku samochodowym zginęli ich wspólni przyjaciele. Jeszcze przed śmiercią, na wszelki wypadek, w testamencie na opiekunów swej rocznej córeczki Sophie wyznaczyli oni… właśnie Holly i Messera! Jeśli wybrani opiekunowie nie podejmą się wyzwania, dziewczynka trafi do domu dziecka, jeśli zaopiekują się Sophie, ich własnością stanie się piękny dom na przedmieściach.

Komedia romantyczna oparta na sprawdzonym schemacie „Kto się lubi, ten się czubi” i „Przeciwieństwa się przyciągają”. Co prawda pierwszy plan został zdominowany przez sytuacyjny humor związany z wychowywaniem dziecka przez dwoje kompletnie nie znających się na tym ludzi (tragikomiczne próby zmian pieluch, uciszania dzieciaka), ale już w tle rozkwita miłość wedle wszelakich prawideł tego gatunku.

Film ma jednak przynajmniej trzy atuty, dzięki którym nie jest słodki i przesadnie romantyczny. Pierwszy to świetnie uzupełniająca się na planie para aktorska – między Katherine Heigl i Joshem Duhamelem iskrzy aż miło. Drugim jest rozbrajająca Sophie, z wdziękiem grana przez… siostry Alexis, Brynn i Brooke Clagett. Trzeci, największy atut, to mimowolne jakby – aczkolwiek scenariuszowo zamierzone, po prostu pokazane na luzie, bez zadęcia – naszkicowanie, jakim wyzwaniem jest wychowanie dziecka, jak wiele decyzja o macierzyństwie zmienia w życiu. Dzięki temu „Och, życie” wkracza na nieco wyższy poziom niż standardowa komedia o romantycznych perypetiach dwojga ludzi.

Film ogląda się naprawdę z dużą przyjemnością.

Beata Cielecka

"Och, życie"

WRÓĆ DO PROGRAMU TV