"Ruchome piaski" [RECENZJA]. Jak wydawać wyroki w świecie, w którym nic nie jest czarno-białe? Oceniamy pierwszy szwedzki serial Netfliksa!

"Ruchome piaski" miały być kolejną wizytówką europejskiego zaangażowania Netfliksa. Miały łączyć w sobie amerykański rozmach z europejskim artyzmem, którego symbolem przez lata było kino skandynawskie. Nic więc dziwnego, że oczekiwania wobec w serialu Per-Olava Sørensena były dość wysokie. Po seansie mogę jednak z ulgą stwierdzić, że twórcą serialu udało się udźwignąć ten ciężar.

Początkowej sceny serialu "Ruchome piaski" nie powstydziłby się sam Alfred Hitchcock. Widzowie zostają wciągnięci w sam środek szkolnej strzelaniny. W tle słychać strzały, a kamera powoli przechodzi o jednej ofiary do drugiej, aby w końcu zatrzymać się na twarzy głównej bohaterki serialu, uczennicy klasy maturalnej, Mai Norberg (Hanna Ardéhn).

Chwilę później w sali pojawiają się policyjni antyterroryści, a Maja zostaje przetransportowana do szpitala, a stamtąd do aresztu, gdzie będzie oczekiwała na proces. Dziewczynie postawione zostają zarzuty zabójstwa, współudziału w zabójstwie i podżegania do zabójstwa.

Po początkowych scenach wydaje się, że to, co najważniejsze jest już wiadome, a uwaga widza ma skupić się tym, dlaczego doszło do tragedii. Narracja w serialu prowadzona jest więc dwutorowo. Z jednej strony widz może śledzić więzienne losy Mai, która próbuje nie zwariować i wraz ze swoim adwokatem, Pederem Sanderem (David Dencik), stara się odeprzeć ataki policji i prokuratury. Za sprawą retrospekcji przed oczami widzów pojawia się rekonstrukcja ostatnich dni poprzedzających zamach, które pozwalają lepiej poznać Sebastiana (Felix Sandman), chłopaka Mai, który również brał udział w strzelaninie.

Twórcy serialu "Ruchome piaski" umiejętnie dawkują informację, dzięki którym każdy może wyrobić sobie własną opinię na temat aresztowanej dziewczyny, jej bliskich i przedstawianych wydarzeń. Każdy może sam ocenić przemianę Mai, która dokonuje się m. in. pod wpływem jej relacji z Sebastianem.

Nazwiska, które znalazły się w obsadzie szwedzkiego serialu raczej nic nie powiedzą przeciętnemu polskiemu czytelnikowi. Aktorzy zostali jednak bardzo dobrze dobrani do swoich ról. Na szczególne wyróżnienie zasługuje Felix Sandman, czyli serialowy Sebastian, oraz David Dencik, który wcielił się w role adwokata Pedera Sandera. Dencik miał do zagrania dużo mniej emocjonalną rolę niż inne postacie z serialu, a poradził sobie bardzo dobrze, kreując bardzo ciekawego i wyrazistego bohatera.

Niektórzy mogą narzekać, że dobór postaci został dokonany z zastosowaniem kryteriów poprawności politycznej. W roli Samira, klasowego "kujona", został bowiem obsadzony przedstawiciel środowisk imigrantów z Bliskiego Wschodu. Moim zdaniem taki zarzut jest jednak całkowicie nietrafiony. Samir jest postacią bardzo niejednoznaczną i podobnie jak inni bohaterowie serialu ma bardziej rozbijać, niż kultywować obiegowe opinie, niezależnie czy pochodzą one z prawej czy z lewej strony sceny politycznej.

"Ruchome piaski" to dość krótki serial, który bardzo ciekawie łączy elementy skandynawskiego kina psychologicznego z elementami charakterystycznymi dla seriali amerykańskich. Twórcy serialu w bardzo umiejętny sposób rozprowadzają akcenty i tak przekazują wiedzę, aby widz przez cały czas trwania serialu był trzymany w pewnego rodzaju niepewności, która ostatecznie zostaje częściowo rozładowana w trakcie nieoczywistego zakończenia. Zakończenia, które pokazuje, że w życiu nic nie jest czarno-białe. Szczególnie, gdy w grę wchodzą sprawy życia i śmierci.

Maciej Witkowski

[email protected]