"Sezon na zabijanie", czyli pojedynek dwóch weteranów [RECENZJA]

Skromny belgijski film, a w obsadzie takie gwiazdy! W miarę oglądania ten fakt zdumiewa coraz bardziej, gdyż scenariusz nie jest bynajmniej majstersztykiem – nasuwa się więc myśl, że Robert De Niro i John Travolta zagrali tam z powodu przekonań albo udziału w akcji przeciw wojnie i przemocy…

Amerykanin Benjamin Ford służył w oddziałach specjalnych w byłej Jugosławii podczas wojny w Bośni. Jego oddział poruszony tym, co robili serbscy żołnierze, rozstrzelał kiedyś bez sądu członków wyjątkowo okrutnej serbskiej grupy. Wśród tych, którzy dostali kulkę w łeb, był też Emil Kovac. Ale Kovac jakimś cudem przeżył… I przez lata dysząc żądzą zemsty zbierał informacje o swym niedoszłym oprawcy. I w końcu go znalazł, mieszkającego samotnie w leśnym domku w Appalachach. Ford bardzo przeżył to, co zobaczył w Europie, zmienił się, wyrzekł się całkowicie przemocy, odizolował od społeczeństwa… Ale raz jeszcze będzie musiał stanąć do walki na śmierć i życie, bowiem Kovac nie zamierza mu odpuścić dawnych grzechów.

To w zasadzie autorski pojedynek rozpisany na dwóch bohaterów. Początek jest mocny, dramatyczny, potem z napięciem bywa już różnie – grający w śmiertelne podchody w leśnej głuszy bohaterowie ranią się raz po raz, raz jeden wydaje się górą, raz drugi, ale po pewnym czasie te zmiany ról zaczynają męczyć… Ileż razy można oglądać, jak twardziel uwalnia się cudem z więzów i z ofiary staje się oprawcą, a potem znów trafia pod nóż, a potem znów strzela celnie?! Gdyby Ford i Kovac spotkali się w innych okolicznościach, w innym czasie, z pewnością zostaliby wielkimi przyjaciółmi – wojna wypaczyła jednak ich psychikę, zmieniła w ludzkie wraki. I takie też jest przesłanie filmu: wojna jest zła, zmienia ludzi, nie zaciera się w pamięci nawet po latach, jej część zostaje w nas, ale najważniejsze, żeby potrafić wybaczyć i próbować normalnie żyć. Szczytne to i słuszne, ale sprzedane w dość nijakiej formie.

Beata Cielecka

"Sezon na zabijanie" w tv

WRÓĆ DO PROGRAMU TV!