Sean Bean opowiada o serialu „Świat w ogniu: Początki”: To niesamowita produkcja, która mnie pochłonęła [WYWIAD]

Kim jest Douglas - bohater, którego kreujesz w serialu „Świat w ogniu: Początki”?

Douglas był zaangażowany w pierwszą wojnę światową i został tak psychicznie uszkodzony przez nerwicę frontową, że wpływa to na postrzeganie wszystkiego, co ma związek z drugą wojną światową. Nie wierzy w wojnę jako sposób na osiągnięcie celów. Uważa, że powinny być negocjacje i ludzie powinni próbować się komunikować. W tym momencie nikt nie zdaje sobie sprawy z wpływu, jaki druga wojna wywrze na świecie, ale na podstawie doświadczeń z pierwszej wojny światowej zawsze zastanawiał się, po co to wszystko. Ludzie, którzy walczyli, byli mięsem armatnim, nie rozumiejąc, dlaczego walczą. Dla Douglasa była to daremna wojna, która pozostawiła go wyniszczonego psychicznie i cierpiącego z powodu retrospekcji, niepokoju, niepewności i powolnego poddawania się szaleństwu.

A jakim ojcem jest pan Bennett?

Rodzina Bennetów składa się z Douglasa, syna Toma i córki Lois. Lois jest kręgosłupem rodziny i jest kobietą o silnej woli. Zarządza codziennym życiem rodziny, pozostawiając Toma i Douglasa, aby po prostu siedzieli w kuchni i czekali, aż zaparzy herbaty i nakarmi ich. Są ludźmi klasy robotniczej i są bardzo przyziemni. Żona Douglasa zmarła wiele lat temu, więc sam wychował dzieci. Próbuje jakoś żyć, ale jest słaby, przygnębiony od czasów pierwszej wojny światowej jest znerwicowany i niepewny co do przyszłości. Czasami trudno mu odnieść się do swoich dzieci oni nie wiedzą, jak go traktować, nie pozbawiając go godności i niezależności.

Co wydarzy się między Douglasem a Robiną?

Douglas i Robina spotykają się wyłącznie z powodu związku Harry'ego i Lois. Jest to bardzo mało prawdopodobny związek, kierowca autobusu z klasy robotniczej i szlachetnie urodzona dama na włościach. Poznają się z powodu związku ich dzieci. Myślę, że przyjaźń między nimi jest całkiem interesująca. Czasem ścieżki ludzi się zbiegają, choć nigdy inaczej by się nie spotkali, ale Robina rozpoznaje, że Douglas jest inteligentnym mężczyzną i ma w sobie ciepło, które dla niej jest obce i interesujące.

Wyjaśnij, w jaki sposób Douglas i Jan się poznali i jak rozwija się ta przyjaźń?

Ważnym elementem w relacjach między członkami rodziny Chase a rodziną Bennetów jest młody polski uchodźca Jan, którego Harry przywozi do domu z wojny. Jan jest wychowywany przez
Robinę, a Douglas dobrze go zna i bardzo go lubi. Zaprzyjaźnia się z Janem i gra z nim w piłkę nożną; pokazuje mu ojcowską miłość. Douglas postrzega go jako kolejnego syna i myślę, że Jan uważa Douglasa za zastępczą postać ojca. Tworzą naprawdę interesujący i dość wzruszający związek.

Dzieci Douglasa wyruszają w różny sposób na wojnę. Jak on sobie z tym radzi?

Jako pacyfista Douglas musi patrzeć, jak jego córka Lois dołącza do korpusu rozrywki ENSA, a następnie Tom dołącza do marynarki wojennej i idzie na wojnę na pokładzie HMS Exeter. Przeraża to Douglasa, ale kiedy Tom wraca na urlop, chce, aby Douglas ukarał go, zmusił by stał się przeciwnikiem wojny i w gruncie rzeczy zdezerterował, ale niezależnie od tego, kim jest, Douglas nie jest tchórzem i nie udziela Tomowi błogosławieństwa. Jest człowiekiem honoru i wie, co oznaczałoby to dla pacyfistycznej organizacji, do której należy, ale co ważniejsze, co może to oznaczać dla jego syna, jeśli zostanie złapany. Mógłby stanąć przed sądem wojennym i zostać zhańbionym, a nie chce tego dla Toma. Tom ma wiele wad i jest uparty, ale zostanie tchórzem lub bycie straconym nie jest tym, czego Douglas chce dla syna, więc jedynym wyjściem z tej sytuacji jest zachęcenie go do powrotu na wojnę i pewną śmierć. Wiele to Douglasa kosztuje.

„World on fire” to produkcja z rozmachem?

To niesamowita produkcja, która mnie pochłonęła, gdy tylko przeczytałem scenariusze. W pewnym sensie jest to jak kompletnie wciągająca powieść, a każda postać wydaje się być przedstawiona w wyjątkowy sposób. Wszyscy mają swoje szczególne ambicje, marzenia i pracę do wykonania przed wybuchem wojny, a potem ich obawy i strach w miarę rozwoju wydarzeń są takie same we wszystkich krajach, które pokazujemy. Wszyscy godzą się ze zmianami, które zachodzą w ich życiu, i zdają sobie sprawę, że dla niektórych z nich wyśmiewanie, zastraszanie i prześladowanie stają się coraz trudniejsze ze względu na ich przekonania i po prostu to, kim są.

Czy masz jakieś rodzinne wspomnienia, które dotyczą okresu wojny?

Moja matka i ojciec urodzili się tuż przed wybuchem wojny w latach 30. XX wieku. Opowiadali mi historie o tym, jak nosili maski przeciwgazowe. Moja ciocia i wujek mieli schron Andersona w szopie (jest tam do dziś), w którym bawiliśmy się, gdy byliśmy mali. To było bardzo słabe jak na schron bombowy i zawsze będę pamiętać te chwile. Byli gawędziarzami i było wiele humoru i zabawnych historii o tych czasach.

Przygotowywałeś się jakoś specjalnie do roli?

Przeprowadziłem sporo poszukiwań szykując się do roli, ale zawsze interesowałem się wojną jako dziedziną historii. Fascynuje mnie druga wojna światowa, ale to reparacje, które zostały wprowadzone po zakończeniu pierwszej wojny światowej, zwiastowały nadejście Hitlera. Zawsze interesowało mnie, jak ludzie tacy jak Douglas Bennett byli odrzucani w tej społeczności. Byli poddani ostracyzmowi, co musiało być bardzo, bardzo trudne. Przeciwstawiasz się propagandzie i ogólnemu nastrojowi kraju, w rzeczywistości wstając i mówiąc: „Jestem pacyfistą. To niezwykle trudna i odważna rzecz, a ty cierpisz z tego powodu”.

Jaki wpływ na Douglasa mają jego przekonania?

Wyobraź sobie, że jesteś w zamkniętej społeczności, a ludzie odwracają się od ciebie. Sprzedawcy nie chcą cię obsłużyć w sklepach, krzyczą na ciebie na ulicy i wyzywają. Wyobrażam sobie, że musisz być bardzo zdeterminowany i mieć bardzo mocne przekonania, aby trzymać się ich w obliczu powszechnej opinii, która jest zupełnie odmienna. To było interesujące, a fakt, że Douglas nie jest zbyt mocny fizycznie i psychicznie, nie został tak naprawdę zrozumiany, z pewnością nie po pierwszej wojnie światowej; nerwica frontowa wzbudzała raczej złość. Dzisiejsi żołnierze mają teraz diagnozowany zespół stresu pourazowego i możemy zobaczyć, jak to działa na mózg i jak ci ludzie cierpieli w ciszy. To trudne. Trudno jest mówić o chorobie, szczególnie podczas drugiej wojny światowej, więc kiedy Douglas wstał i powiedział: „Nie wierzę w to”, było to naprawdę wielkim i odważnym stwierdzeniem.

Jesteśmy na Google News. Dołącz do nas i śledź TeleMagazyn.pl codziennie. Obserwuj TeleMagazyn.pl