"Wspaniałe stulecie: Sułtanka Kösem". Sypialnia sułtana osmańskiego w książce "Sułtanka Kösem. Władza i intrygi w haremie" [FRAGMENT KSIĄŻKI]

Przeczytaj kolejny fragment książki "Sułtanka Kösem. Władza i intrygi w haremie" opowiadająca prawdziwą historię życia sułtanki Kösem - bohaterki uwielbianego przez widzów serialu "Wspaniałe stulecie: Sułtanka Kösem". Tym razem dowiemy się, jak wyglądała sypialnia sułtana!

JAK WYGLĄDAŁO ŻYCIE W HAREMIE? PRZECZYTAJ FRAGMENT KSIĄŻKI "SUŁTANKA KOSEM. WŁADZA I INTRYGI W HAREMIE [ZDJĘCIA]

"WSPANIAŁE STULECIE: SUŁTANKA KOSEM". PREMIERA KSIĄŻKI O SUŁTANCE KOSEM! MAMY FRAGMENTY! [WIDEO+ZDJĘCIA]

"WSPANIAŁE STULECIE: SUŁTANKA KOSEM". JAK KOŃCZY SIĘ PIERWSZY SEZON? [ZDJĘCIA]

Szekspir w "Królu Learze wkłada w usta Edgara takie słowa: „A z kobietami przechodziłem nawet Turka” i tym samym uwiecznia łoże, które wówczas budziło największe zainteresowanie i zarazem wzbudzało zazdrość. Seraj sułtana osmańskiego pojawiał się jako motyw w różnych gatunkach literatury europejskiej i stał się przykładem, jak instytucja haremu, w wyolbrzymionej formie, była wówczas w Europie utożsamiona z akceptowanym przez islam wielożeństwem. Z licznych przykładów posłużę się jednym, z komedii "La bella malmaridada" autorstwa Lope de Vegi, gwiazdy hiszpańskiego baroku. Wysłuchajmy, jak Teodor, wielbiciel kobiet, rozprawia o padyszachu: „Nie widziałem jeszcze kobiety, której bym
nie pragnął. Pragnę wszystkich, które widzę. W życiu zdarzyło mi się zazdrościć tylko Wielkiemu Turkowi ”. Najwartościowsze informacje na temat haremu podaje nam wenecki ambasador Ottavio Bon, który twierdzi, że przez okno w Radzie Sułtańskiej widział sypialnie sułtana. Oto, co pisze: „Był to pokój przeogromny. Ściany pokryte, tak jak w innych komnatach, płytkami ceramicznymi z wielobarwnymi kwiatowymi motywami. Na drzwiach wisiały zasłony z aksamitnymi frędzlami, wykonane z materiału z miasta Bursa, ozdobione perłami i przetykane złotą nicią. Kolumny, na których wspierało się łoże przypominające pawilon rzymski, były zamiast z drewna zrobione ze srebra. Na nich stały figury kryształowych lwów, a brokatowe zasłony miały perłowe frędzle. Łoże stało na niewielkim wzniesieniu, przykryte było kapą i poduchami z brokatu przetykanego złotą nicią. W tej
komnacie, jak i w innych, na sofach typu sedir zostały rozłożone drogocenne perskie dywany tkane z jedwabiu i przetykane złotą nicią. Także pokrycia poduch i poduszek w pokojach były z wyśmienitego jedwabnego brokatu ze złotą nicią. Pośrodku salonu zawieszony był ogromny, okrągły żyrandol, a jego srebrne uchwyty były inkrustowane złotem i ozdobione turkusami oraz rubinami. Część wewnętrzna była wykonana z najwyższej jakości ciętego kryształu. W Sali Sułtańskiej Rady znajdowała się malutka miednica do obmywania dłoni i zrobiony z litego złota imbryk wysadzany rubinami i turkusami”.

Żyjący w Stambule w latach sześćdziesiątych XV wieku Genueń­czyk, Iacopo de Promontorio de Campis, tak opisuje łoże sułtana: „W czterech rogach łoża rozłożone są małe materace dla czterech paziów. Sułtan wchodzi do tego pokoju, gdy zamierza udać się na spoczynek, drzwi są ryglowane, klucz podawany sułtanowi, a ten kładzie go pod poduszkę. Łoże jest szerokie dokładnie na dwie osoby, wysokie do 20 centymetrów. Na stelażu zrobionym z pozłacanych pasów świńskiej skóry rozrzucone są warstwami wartościowe jedwabne dywany perskie, a także przetykane złotą nicią materiały i skóry geparda; materac z czesanego czystego jedwabiu ma grubość do 20 centymetrów i pokryty jest jedwabnym atłasem bursańskim. Ów materac wietrzą raz na trzy dni”. Możemy być pewni, że świńskiej skóry nie używano w seraju. Muzułmanie nie pozwoliliby na to, skoro nawet w przypadku czasów sułtana o tak liberalnych poglądach jak sułtan Fatih, uważano, by nie stosować nawet świńskiego włosia, koniecznego w produkcji obuwia. Wiemy, że łoża w seraju były rozkładane na noc i za dnia zwijane. Interesujące, że mowa jest o konstrukcji łóżka, nawet jeśli miało ono wysokość tylko 10 centymetrów. Łóżko może być równie dobrze całkowicie zmyślone. Tavernier potwierdza, że używano materaców zamiast łóżka. Opisany przez niego obraz pokoju oddaje jego prostotę: „Pokój ten urządzono zgodnie z tradycjami i zwyczajami kraju, a dokładnie całego Wschodu. Nie stawia się drewnianej konstrukcji łóżka, zamiast tego pod wieczór paziowie w jednym z rogów pokoju kładą jeden na drugim materace, a nad nimi rozpinają efektowną moskitierę z brokatu, ozdobioną perłami”.

Campis pisze, że padyszach ma pod ręką wspaniały miecz, a u wezgłowia kindżał i małą tarczę. Wspomina również, że władcę masowano. Nawet jeżeli nie jest to masaż w sensie klasycznym, to zapewne chodziło o rozmasowanie spiętych mięśni. Dwa wielkie srebrne świeczniki oświatlają sypialnię. Gdy sułtan śpi, paziowie czuwają przy nim na zmianę. Padyszach wstaje wraz z porannym ezanem i odmawia modlitwę. Podczas upałów dwie odaliski wachlują go wachlarzem ze strusich piór. Pościel jest z bardzo cienkiej tkaniny, a latem satynowa. Zimą pod przykryciem kładzie się futra z soboli i kun. Nad łożem wisi wspaniała moskitiera. Zanim padyszach położy się w swoim łożu, zapala się dwie małe lampki oliwne, które rozprowadzają zapach ambry i aloesu. Padyszach sypia w długiej koszuli i malutkim turbanie.