"Zabić Kennedy'ego". Tragedia, która wstrząsnęła Ameryką [RECENZJA]

Rok 1959. John F. Kennedy ogłasza najbliższym, że zamierza kandydować na prezydenta. Tymczasem w tym samym mniej więcej czasie w Moskwie rozczarowany życiem w USA były Marine, Lee Harvey Oswald zrzeka się amerykańskiego obywatelstwa i postanawia zamieszkać w ZSRR. Rok później Kennedy jest w trakcie kampanii prezydenckiej i zwycięsko wychodzi z telewizyjnej debaty ze swym rywalem, Richardem Nixonem. Oswald mieszka w Mińsku, pod obserwacją KGB, i jest coraz bardziej znudzony życiem w Kraju Rad. Niedługo potem postanawia wrócić, wraz z nową radziecką rodziną, do USA.

Film jest ekranizacją bestsellerowej powieści Billa O’Reilly’a i Martina Dugarda „Zabić Kennedy’ego. Koniec Camelotu”. Książka była przebojem w księgarniach, jednocześnie historycy i krytycy literaccy byli zniesmaczeni jej lekkim stylem, przypominającym powieści sensacyjne, a nie poważne dzieła biograficzne, wytykali też autorom wiele przekłamań. Dzieło Nelsona McCormicka w pewnym sensie ma podobny styl – nie ma tu wiele politycznych gierek, gabinetowych podchodów, debat i dyskusji, są dwa portrety ludzi, których los w pewnym momencie skrzyżował się w dramatycznych okolicznościach. Przy okazji trzeba nadmienić, że ani w książce, ani w filmie nie pojawiają się żadne wątpliwości co do winy Oswalda, jakże podważanej przez licznych zwolenników teorii spiskowych, co dla jednych będzie plusem, dla innych wielkim minusem tej produkcji. Po stronie pozytywów trzeba zapisać natomiast twórcom pokazanie tego, w jaki sposób zamach na Kennedy’ego wpłynął na amerykańskie społeczeństwo, jak je podzielił, zachwiał ufność Amerykanów w politykę i polityków, obnażył machinacje wewnątrz sfer rządowych i afery, knute chociażby przez Allana Dullesa, członka komisji Warrena. Podsumowując: niczego nowego w temacie tutaj nie znajdziemy, jednak to, co pokazano, ogląda się naprawdę nieźle (Kennedy’ego zagrał Rob Lowe, Oswalda Will Rothhaar).

Beata Cielecka

"Zabić Kennedy'ego" w tv

Wróć do programu tv