100 filmów z Wiesławem Gołasem

Wiesław Gołas wychował się w Kielcach w rodzinie piłsudczykowskiej. W czasie okupacji należał do Szarych Szeregów, nosił rozkazy oddziałom AK w Górach Świętokrzyskich. Przez pół roku przebywał w niemieckim więzieniu. Mimo tych nieprzyjemnych doświadczeń w powojennym liceum im. Śniadeckiego uznawano go za jednego z najweselszych. W podjęciu studiów przeszkadzały mu papiery na temat okupacyjnej przeszłości. Kiedy oblał egzamin do krakowskiej PWST, musiał podjąć pracę. Przez rok był planistą w Wojewódzkim Komitecie Kultury Fizycznej i Sportu. Założył tam Towarzystwo Uniwersytetu Robotniczego. W papierach pojawiła się odpowiednia adnotacja i... przyjęto go do warszawskiej PWST. Jego rok miał opinię zwariowanego. Nic dziwnego - spotkali się tam m.in. Jerzy Dobrowolski, Zbigniew Bogdański, Mieczysław Czechowicz, Zdzisław Leśniak i Franciszek Pieczka. Dyplom otrzymał w 1954 roku. Aleksander Zelwerowicz namówił go do wyjazdu na prowincję, dodając: "Wiesiu, bądź spokojny, wrócisz do Warszawy". Podczas pracy w Teatrze Miejskim w Jeleniej Górze Gołas zagrał wiele różnych ról, w bardzo dziwnych warunkach (teatr często ruszał w objazdy). Wiele się wtedy nauczył. Zgodnie z przewidywaniami Zelwerowicza, po roku wrócił do Warszawy. Przez 30 lat występował w Teatrze Dramatycznym, z którego odszedł po wyrzuceniu Gustawa Holoubka i przeniósł się do Polskiego. Zagrał m.in. Koczkariewa w "Ożenku" Gogola, Hulę - Bulę w "Zaczarowanej królewnie", Papkina w "Zemście", a nawet niemowlę w "Szczęśliwym wydarzeniu" Mrożka. Wystąpił w ponad stu filmach. Był zakochanym Robertem w "Żonie dla Australijczyka", szoferem Mariankiem w serialu "Droga", Tomusiem Czereśniakiem w "Czterech pancernych". Mówi się o nim, że potrafi zagrać wszystko. Udowodnił to w filmowej etiudzie Andrzeja Munka, kiedy wcielił się m.in. w małpę i baletnicę. Jego prawdziwym żywiołem jest kabaret. Występował w "Koniu", "Kabarecie Starszych Panów", "Dudku".