Świat to za mało

Dziewiętnasty film z bondowskiej serii - nie licząc poniekąd nadprogramowego "Nigdy nie mów nigdy" - miał budżet w wysokości 110 mln dolarów, można więc było pozwolić sobie, jak zwykle zresztą, na znaczny rozmach. Sama tylko brawurowa sekwencja wstępna pochłonęła 5 mln dolarów. Nie zabrakło też gwiazd: oprócz Pierce'a Brosnana w czołówce pojawiło się kilka piękności: Francuzka Sophie Marceau, Włoszka Maria Grazia Cucinotta i Amerykanka Denise Richards, a głównym przeciwnikiem agenta 007 jest tym razem znany z "Goło i wesoło" czy "Trainspotting" brytyjski aktor Robert Carlyle. Zdjęcia kręcono we francuskich Alpach, Hiszpanii, Turcji, Azerbejdżanie i Wielkiej Brytanii. Twórcy filmu mieli ambicje pogłębienia warstwy psychologicznej filmu kosztem efektów specjalnych, scen pościgów czy walki. Dlatego m.in. reżyserię filmu powierzono Brytyjczykowi Michaelowi Aptedowi, specjaliście nie od filmów akcji, a od filmów psychologiczno - obyczajowych ("Córka górnika", "Nell"). Pod dnem Morza Kaspijskiego zostają odkryte potężne złoża ropy naftowej. Wywołuje to bezwzględną walkę między korporacjami naftowymi o prawo do eksploatowania tych złóż. Szef firmy King Enterprises, Sir Robert King, zostaje zamordowany w siedzibie brytyjskich tajnych służb, chociaż to miejsce uchodziło za całkowicie bezpieczne. Na domiar złego, opuszczający budynek James Bond zostaje postrzelony przez pewną kobietę, na tyle niegroźnie jednak, że superagent rozpoczyna pościg za nią po Tamizie. Zamachowczyni ginie. Okazuje się, że pracowała dla bezwzględnego terrorysty, niejakiego Renarda, który z powodu kuli tkwiącej w jego mózgu stał się całkowicie odporny na ból. Po śmierci Sir Roberta kontrolę nad firmą przejmuje jego piękna córka, Elektra. Bond odkrywa, że kilka lat wcześniej została ona porwana i przez jakiś była przetrzymywana właśnie przez Renarda. Sama jednak uciekła porywaczom, gdy ojciec odmówił zapłacenia okupu. Teraz Bond zostaje wysłany na Kaukaz, gdzie King Enterprises ma główne szyby i rurociąg. Ma tam ustalić, kto zabił Roberta Kinga, a jednocześnie ochraniać Elektrę. Zaatakowani przez uzbrojony oddział, Bond i panna King uciekają przez ośnieżone szczyty do willi Elektry na wybrzeżu Morza Kaspijskiego. Tam oboje spędzają upojne chwile. Nocą Bond zauważa jednak dziwne zachowanie szefa ochroniarzy, Davidova. Zabija go i zamiast niego leci do Kazachstanu na poligon nuklearny, gdzie grupa naukowców zajmuje się demontażem głowic nuklearnych i odzyskiwaniem radioaktywnego plutonu. W podziemnym bunkrze zastaje doktor Christmas Jones, eksperta do spraw broni atomowej, oraz Renarda, który zamierza ukraść bombę. Pościg za nim i niebezpiecznym łupem kończy się fiaskiem, ale Bond i pomagająca mu Christmas docierają jego tropem do centrum kontroli rurociągu w Turcji. Okazuje się, że Renard ukrył bombę właśnie we wnętrzu rurociągu. Bond wraz z Christmas dostają się do wnętrza rurociągu z zamiarem jej rozbrojenia. Bond zaczyna się też domyślać, kto jest mocodawcą Renarda.