1900: Człowiek legenda

(LA LEGGENDA DEL PIANISTA SULL'OCEANO) Film obyczajowy, 116 min, Włochy 1998 Scenariusz i reżyseria: Giuseppe Tornatore Muzyka: Ennio Morricone Występują: Tim Roth, Pruitt Taylor Vince, Melanie Thierry, Bill Nunn, Peter Vaughan, Niall O'Brien, Gabriele Lavia, Clarence Williams III i inni Pierwszy anglojęzyczny film włoskiego reżysera Giuseppe Tornatore, twórcy Oscarowego "Kino Paradiso", "Czystej formalności" czy "Sprzedawcy marzeń". Za kanwę scenariusza posłużył mu sceniczny monolog Alessandro Baricco wykonywany na scenach wielu włoskich teatrów. Na ekranie Tornatore nadał tekstowi formę mieniącego się barwami, pulsującego akcją i zachwycającego muzyką baśniowego fresku. Zwłaszcza muzyka pełni w tym filmie ważną rolę - pierwotna, licząca 170 minut, wersja filmu zawierała jej bardzo dużo. Amerykański dystrybutor skrócił film do niespełna dwóch godzin, głównie kosztem scen muzycznych, ale i to, co pozostało, na długo zapada w pamięć. Autor ścieżki dźwiękowej, Ennio Morricone, otrzymał za nią Złoty Glob. Historię tytułowego "człowieka legendy" noszącego przydomek "1900" poznajemy poprzez opowieść jego przyjaciela, trębacza jazzowego Maxa, który w latach 40. w angielskim mieście Plymouth snuje opowieść o najgenialniejszym pianiście, jakiego kiedykolwiek widział. Nazywał się Danny Boodman TD Lemon 1900. Tym osobliwym mianem ochrzcił go marynarz luksusowego parostatku "USS Virginian", który znalazł go jako niemowlę na pokładzie, w pudle po cytrynach, w pierwszy dzień nowego, 1900 r. Nadał maluchowi swoje imię i nazwisko, dodając napis, który widniał na pudełku, oraz rok, w którym dziecko zostało znalezione. Gdy znajda dorośnie, tym właśnie rokiem będzie się posługiwał jak nazwiskiem. Malec wychowuje się w maszynowni, wśród stojących najniżej w okrętowej hierarchii palaczy i maszynistów. Nigdy nie schodzi na ląd. Z czasem odkrywa na górnym pokładzie fortepian i wówczas okazuje się, że jest genialnie uzdolniony muzycznie. Staje się pianistą wirtuozem, jego umiejętności podziwiają pasażerowie kolejnych rejsów, a sława "Tysiąc Dziewięćset" rozchodzi się po świecie. Wszyscy go znają, on zaś zna tylko swój statek. Kiedy w 1927 r. Max rozpoczyna pracę w okrętowej orkiestrze, zaprzyjaźnia się z Dannym. Jest świadkiem jego muzycznego pojedynku ze znakomitym jazzmanem, Jellym Roll Mortonem, obserwuje również przyjaciela, gdy ten zakochuje się w pięknej dziewczynie podróżującej statkiem. Pod wpływem uczucia do niej "Tysiąc Dziewięćset" po raz pierwszy i jedyny w życiu decyduje się nagrać na płycie swoją muzykę, dla pięknej nieznajomej jest nawet gotowy zacząć życie na lądzie. Ale bardzo szybko wraca z powrotem: nie potrafi żyć poza statkiem. A kiedy dziewczyna opuszcza pokład, zrozpaczony pianista niszczy jedyny egzemplarz matrycy nagrania. Drogi Maxa i Danny'ego rozchodzą się w 1933 r., gdy trębacz kończy pracę na "USS Virginian". Ale przyjdzie mu jeszcze spotkać się z przyjacielem w bardzo dramatycznych okolicznościach.