20 lat później

Film opowiada o jednym z mniej znanych, a zarazem bolesnych epizodów w historii komunizmu w byłej NRD. Kiedy padł mur berliński, odkryto tajne archiwum przymusowych... adopcji! Opinia publiczna świata dowiedziała się o przerażającym dekrecie, wydanym przez Margot Honecker. Zgodnie z nim, pozostawione w kraju dzieci rodziców, którzy uciekli na Zachód, były przymusowo adoptowane. Oczywiście przez jedynie słuszne ideologicznie familie, gwarantujące wychowanie w duchu wzorowego komunizmu. Nie trzeba chyba wyjaśniać, w jakim świetle przedstawiano dzieciom ich biologicznych rodziców. "Zdrajcy ojczyzny" to najłagodniejsze określenia" - mówił w czasie realizacji "Dwadzieścia lat później" Michał Dudziewicz. Niedługo potem jego film pokazano jako część polsko-francuskiego serialu "Docudrama". W głównej roli reżyser ryzykownie, lecz z sukcesem obsadził Joannę Bendę, podówczas studentkę II roku PWST w Warszawie. Berlin Wschodni, koniec lat sześćdziesiątych. W miarę spokojna egzystencja małżeństwa Hauserów i dwójki ich małych dzieci zostaje brutalnie zakłócona. Agenci STASI za pomocą szantażu zmuszają Stefana Hausera do podpisania dokumentu o współpracy. Zdesperowani małżonkowie, by uniknąć nieustannej inwigilacji, postanawiają uciec do Berlina Zachodniego. Zostają jednak zdemaskowani, w wyniku czego na cztery lata trafiają do więzienia. Ich dzieci zaś zostają oddane do adopcji. Po odbyciu połowy kary Hauserowie opuszczają zakład karny i po usilnych staraniach dostają pozwolenie na wyjazd. Za granicą zaczynają żmudne starania o odzyskanie dzieci, po których zatarto wszelkie ślady. Dopiero po dwudziestu latach, wskutek przemian politycznych, skrzyżują się ścieżki całej rodziny. Historia Marii Hildebrandt (bohaterka wystąpiła na końcu filmu i skomentowała go).