Po omacku

Jak zaakceptować ciężką chorobę? Czy można "dorosnąć" do życia z upośledzeniem? Z takim wyzwaniem zmaga się Ingrid - bohaterka norweskiego filmu "Po omacku". Obraz zdobył m.in. nagrodę Label Europa Cinemas za reżyserię, przyznawaną na Berlinale, a na festiwalu Sundance nagrodę za najlepszy scenariusz zagraniczny. Życie Ingrid (Ellen Dorrit Petersen) wywraca się do góry nogami, kiedy odkrywa, że traci wzrok. Niegdyś aktywna, teraz całe dnie spędza w domu, czekając na powrót męża z pracy. Walczy o życie w nowej dla niej rzeczywistości, stara się zapamiętać świat jakim go widziała, próbuje zaufać pozostałym zmysłom. Czy uda jej się przekroczyć granice, które narzuciła choroba? Norweski reżyser i scenarzysta Eskil Vogt, autor m.in. "Oslo, 31 sierpnia", proponuje niepozbawioną humoru opowieść o dojrzewaniu do fizycznych ograniczeń. Aby wprowadzić widza w świat tracącej wzrok Ingrid, ucieka się do wielu rozwiązań: stosuje nieoczywiste zbliżenia i montaż, kieruje uwagę na zmysł słuchu, zaciemnia obraz. Chwyty te pozwalają wczuć się w sytuację Ingrid, która zaczyna postrzegać rzeczywistość z innej, zupełnie nowej dla niej perspektywy. To, co było kiedyś zwyczajne czy wręcz niezauważalne jak np. nieodstawione na miejsce krzesło, teraz urasta do rangi przeszkody nie do pokonania. Film obfituje w tyleż dramatyczne co humorystyczne wątki, a reżyser nie każe się litować nad sytuacją Ingrid, ale próbuje poznać jej wewnętrzny świat i sposoby na przetrwanie w tym zewnętrznym. Obraz zdobył wiele nagród i nominacji - wśród nich m.in. nagrodę Label Europa Cinemas za reżyserię, przyznawaną na Berlinale, a na festiwalu Sundance nagrodę za najlepszy scenariusz zagraniczny.