Absolwent

Jeden z najbardziej znanych amerykańskich filmów lat 60. - manifest zmiany w kinie hollywoodzkim, głos nowego pokolenia i symbol przemian obyczajowych. Ben Braddock wraca do domu z dyplomem prestiżowej wyższej uczelni. Kariera zdaje się stać przed nim otworem. Bogaci rodzice, perspektywy zawodowe, a także młodość to bezsprzecznie atuty. Szybko jednak okazuje się, iż Ben zupełnie nie ma ochoty na podjęcie wyzwań dorosłości. Rodzice chłopaka wyznaczają mu prostą drogę do sukcesu, oczekując racjonalnych, oczywistych działań. Ben jest jednak na zakręcie. Odrzuca perspektywę pójścia w ślady rodziców, zaczyna gardzić drobnomieszczańskim stylem życia, dusi się w gorsecie dwuznacznej moralności. Nuda i ciekawość nowych doznań popychają Bena w ramiona dojrzałej mężatki, pani Robinson, wieloletniej przyjaciółki domu. Romans trwa w najlepsze do momentu spotkania Bena z córką pani Robinson, Elaine. Między młodymi z wolna rodzi się uczucie, lecz Elaine jest już zaręczona i ślub ma odbyć się niebawem. Czy Ben zdoła temu jakoś zapobiec? Znakomity, otoczony już statusem kultowego obraz łączący melodramat, komedię obyczajową, a także satyrę społeczną. Dobry scenariusz (na podstawie ksiażki Charlesa Webba), błyskotliwe dialogi oraz koherentna, wciągająca story przyciągnęły widzów do kin. Największy przebój kasowy roku 1967 okazał się też manifestem pokoleniowym. Reżyser wykreował nowy typ bohatera, skrojonego na potrzeby czasów i nastrojów panujących w Ameryce. Ben jest ikoną młodego pokolenia, buntującego się przeciwko zakłamaniu i hipokryzji bogatej klasy średniej, lecz jednocześnie z niej wyrastający i korzystający z dobrodziejstw luksusowego życia. Postać pęknięta, szukająca swojego miejsca w życiu, idąca ostatecznie za głosem serca, a nie rozumu. To nowy, amerykański self-made man, zapowiadający pokoleniową rewoltę dzieci kwiatów. Absolwent to również barwny, wnikliwy portret rozkładu klasy średniej, wiwisekcja dogmatycznej podwójnej moralności, luksusu, który przynosi pustkę i rozczarowanie. Najpełniej symbolizuje to postać pani Robinson, kobiety zgorzkniałej, śmiertelnie znudzonej życiem, szukającej najprostszych podniet, dbającej tylko o fasadę fałszywej moralności. Znakomite są kreacje aktorskie: Dustina Hoffmana (pierwsza wielka rola), Anne Bancroft jako pani Robinson i debiutującej na ekranie, ślicznej Katharine Ross. Ogromnym sukcesem okazała się ścieżka dźwiękowa Davida Grusina oraz wykonawców, Simona and Garfunkela, obfitująca w niezapomniane przeboje z "Sound of Silence" na czele. Oscar za reżyserię, 5 nagród BAFTA, 5 Złotych Globów i liczne wyróżnienia amerykańskiej krytyki.