Adolf H. - Ja wam pokażę!

Koniec 1944 roku. Na frontach II wojny światowej Niemcy są w odwrocie. Adolf Hitler (Helge Schneider) ma wygłosić specjalne orędzie do narodu, aby wskrzesić w rodakach ducha walki. Dyktatora Trzeciej Rzeszy gnębi jednak ciężka depresja, przez co jest niezdolny do płomiennych przemówień. Z pomocą przybywa mu minister propagandy Joseph Goebbels (Sylvester Groth), który wpada na pomysł, aby Hitlerem zajął się żydowski aktor Adolf Grünbaum (Ulrich Mühe), kiedyś nauczyciel sztuki aktorskiej, obecnie więzień obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen. Uwolniony z obozu Grünbaum ma w ciągu zaledwie pięciu dni wydźwignąć Hitlera z kryzysu. Ku swojemu zaskoczeniu, odkrywa inne oblicze prześladowcy swojego narodu - stłamszonego, zakompleksionego nieudacznika, desperacko poszukującego uznania innych. Biorąc się za realizację filmu "Adolf H. - ja wam pokażę!" Dani Levy podjął się karkołomnego zadania. Zamierzał bowiem nakręcić komediodramat o Adolfie Hitlerze, w którym ten zostałby odarty z całej demoniczności i przedstawiony jako pożałowania godna ofiara losu. Levy, sam będący szwajcarskim Żydem, zamierzał napiętnować nazizm śmiechem, zrywając z czysto historycznym spojrzeniem na najbardziej mroczny rozdział historii XX wieku. Hitler w kapitalnej kreacji Helge Schneidera nie ma w sobie nic z rządzącego żelazną ręką despoty. To postać wzbudzająca jedynie śmiech politowania. Podczas pisania scenariusza Dani Levy snuł jednak bardzo poważne przemyślenia, głowiąc się nad mechanizmami powstawania zbrodniczej machiny nazizmu. "Szukając odpowiedzi na te pytania, trafiłem na prace Alice Miller, jednej z najbardziej znanych i popularnych psycholożek naszych czasów" - wspomina Levy - "W jej książce "Zniewolone dzieciństwo" jeden rozdział poświęcony jest Hitlerowi i "czarnej pedagogice" tamtych czasów. Jej świetny opis związku między cierpieniem doznanym w dzieciństwie a zemstą dał mi więcej, niż dziesiątki opisów historycznych. "Analityczna" podróż, którą Hitler odbywa ze swoim "terapeutą" Grünbaumem, jest więc oparta na faktach. Od dłuższego czasu zastanawiało mnie, dlaczego nie powstała na ten temat żadna komedia bądź dramat". Szwajcar postanowił podjąć wyzwanie ukazania moralnej tragedii przy pomocy komediowej formuły. Uzasadniał to mówiąc: "Według mnie komedia jest znacznie bardziej poruszająca niż tragedia, pozwala bowiem mówić o kwestiach, które w poważnej twórczości nie byłyby możliwe i może w jaskrawy i bezkompromisowy sposób przedstawiać zdarzenia, pokazując całą ich mizerię". W osiągnięciu zamierzonego celu Levy'emu pomogła wyśmienita ekipa aktorska. Wyróżnił się w niej odtwórca roli żydowskiego nauczyciela, Ulrich Mühe, uznany najlepszym aktorem europejskim roku 2006 za rolę w nagrodzonym Oscarem "Życiu na podsłuchu". W swoją pierwszą rolę charakterystyczną wcielił się z kolei wszechstronny Helge Schneider, który oprócz aktorstwa para się także m.in. reżyserią teatralną, występami jako komik i grą w zespołach jazzowych.