Akcja T4. Lekarze w służbie nazizmu

Dokument o "Akcji T4", czyli masowej faszystowskiej eksterminacji "życia nie wartego życia". W latach 1939 - 1944 w III Rzeszy realizowano program "Akcja T4", którego celem było wyeliminowanie "życia niewartego życia". Lekarze oraz pielęgniarki mordowali ludzi chorych na schizofrenię, osoby niepoczytalne lub mające wrodzone zaburzenia rozwojowe. Tylko w latach 1940-41 w ramach "akcji T4" zabito 70 273 chorych, co potwierdzają oficjalne raporty. Program ten był pierwszym w państwie niemieckim, którego celem były masowe mordy. Techniki eksterminacji użyte podczas "Akcji T4" wykorzystywano później na masową skalę w obozach koncentracyjnych. Jednym z lekarzy biorących udział w programie był neurolog i neuropatolog Julius Hallervorden. Gdy wybuchła II wojna światowa Hallervorden był już cenionym lekarzem i naukowcem. Pracował w prosektorium w Szpitalu Landu Brandenburgia, w którym od 1939 roku wdrażano program "Akcja T4". Źródła podają, że większość z siedmiuset preparatów anatomicznych mózgów, które badał neurolog pochodziła od ofiar "Akcji T4". Hallervorden był tego świadom. Sam najprawdopodobniej był obecny przy egzekucji sześćdziesięciorga dzieci i nastolatków tlenkiem węgla 28 października 1940 roku. Mimo to po wojnie neurolog wciąż pracował w swoim zawodzie i odnosił liczne sukcesy. Zmarł w 1969 roku. Pochowano go ze wszelkimi honorami. Wszystkie teksty upamiętniające Hallervordena pomijały faszystowski epizod w jego karierze. Dopiero w 1989 roku zakwestionowano etyczną postawę lekarza, co doprowadziło do usunięcia jego preparatów z kolekcji Instytutu Edingera. Wnioskowano również o zmianę nazwy choroby znanej jako choroba Hallervordena-Spatza, którą odkrył i opisał z Hugonem Spatzem w 1922 roku.