Amelia

Występują: Audrey Tautou, Mathieu Kassovitz, Rufus, Isabelle Nanty,Dominique Pinon, Yolande Moreau, Serge Merlin, James Debbouze i inni "Genialny film". "Cudowne połączenie szaleństwa, poezji, ekscentryczności, humoru i miłości, dzieło prawdziwego artysty". "Film nakręcony przez czarodzieja, który chce przynieść ludziom radość". "Rozkosz, prawdziwy klejnot, skarb, cud. Dwie godziny radości, czułości i poezji". "Film, w którym zakochacie się od pierwszego wejrzenia". To tylko skromna część zachwytów i pochwał kierowanych przez krytyków filmowych pod adresem "Amelii". Publiczność różnych krajów szturmującą kina wyrażała nieczęstą przecież zgodność swoich odczuć z opiniami recenzentów. Bo też "Amelia" w pełnizasługuje na uznanie, co potwierdził deszcz nagród przyznanych temu filmowi w różnych krajach (cztery Cezary, dwie nagrody BAFTA, trzy Felixy, nagrody na festiwalach w Karlovych Varach, Chicago, San Diego, Toronto, Edynburgu itd.) Jean Jeunet, który wcześniej dał się poznać jako twórca (wespół z Markiem Caro) znakomitych obrazów "Delicatessen" i "Miasto zaginionych dzieci", stworzył dzieło pod każdym względem niezwykłe: żywiołowe, błyskotliwe, dowcipne,inteligentne, przywracające wiarę w to, że kino może być nośnikiem zasad i piękna. Grająca główną rolę Audrey Tautou stała się dzięki niemu sławna. Pokazała, że ma w sobie magnetyzm dawnych gwiazd kina (najbliżej jej do Audrey Hepburn) i urzekła wszystkich swoją urodą, wdziękiem i talentem. Amelia Poulain urodziła się w Paryżu, ale jej dzieciństwo nie należało do najszczęśliwszych. Mama umarła, gdy spadła na nią japońska turystka, która popełniła samobójstwo, rzucając się z wieży Eiffla. W następstwie tej tragedii ojciec dziewczynki, lekarz, który już wcześniej miewał z córką kontakt głównie za pomocą stetoskopu podczas badań, przeniósł wszystkie swoje uczucia na ogrodowego krasnala. Poczucie osamotnienia małej Amelii pogłębiła ostatecznie jej rybka, Kaszalot, która popełniła samobójstwo, wyskakując z akwarium. Dorosła już Amelia wyprowadza się od ojca i zamieszkuje na Montmartrze, gdzie zatrudnia się jako kelnerka w kawiarni, ale nadal nie jest szczęśliwa. Wszystko zmienia się w dniu śmierci księżnej Diany. Tego wieczoru dziewczyna przypadkowo upuszcza korek od buteleczki perfum i goniąc go po podłodze, odkrywa w ścianie łazienki pudełko zawierające dziecięce skarby lokatora, który mieszkał wcześniej w tym samym mieszkaniu. Amelia postanawia go odnaleźć. Pudełeczko w cudowny sposób odmienia życie jego właściciela. Odtąd Amelia stawia sobie za cel uszczęśliwianie ludzi ze swojego otoczenia. Przebierając się, włamując do cudzych mieszkań, snując subtelne intrygi, kojarzy swoją hipochondryczną koleżankę z wzdychającym do niej klientem kafejki,przekonuje płaczliwą dozorczynię, że ta nie została przed laty porzuconaprzez męża, staje w obronie wrażliwego Luciena, pomocnika sprzedawcywarzyw nękanego przez swojego pracodawcę, budzi radość życia wswoim oschłym i zdziwaczałym ojcu itd. Niczym dobra wróżka niesieradość i szczęście. Ale kiedy sama zakochuje się w Nino,ekscentrycznym, nieśmiałym kolekcjonerze nieudanych zdjęć z automatu,wyrzucanych przez niezadowolonych klientów, staje bezradna wobec tegouczucia...