Angielka i książę

L'Anglaise et le duc, Francja 2001

Historia angielskiej arystokratki, mieszkającej w Paryżu podczas rewolucji. Grace Elliott jest zwolenniczką monarchii i byłą kochanką Filipa, królewskiego kuzyna, oddanego sprawie rewolucji.

Reżyseria:Eric Rohmer

Czas trwania:130 min

Kategoria wiekowa:

Gatunek:Film/Dramat obyczajowy

Angielka i książę w telewizji

  • Jean-Claude Dreyfus

    jako książę Filip

  • Lucy Russell

    jako Grace Elliott

  • Alain Libolt

    jako książę de Biron

  • Charlotte Véry

    jako Pulcherie

  • Rosette

    jako Fanchette

  • Léonard Cobiant

    jako Champcenetz

  • Grace Elliott

    Scenariusz

  • Eric Rohmer

    Scenariusz

  • Eric Rohmer

    Reżyseria

  • Mary Stephen

    Montaż

  • Diane Baratier

    Zdjęcia

  • Pierre Cottrell

    Producent

Opis programu

Rozgrywająca się podczas rewolucji francuskiej opowieść o burzliwych losach pary dawnych kochanków. 1790 rok, Francja. Grace Elliott (Lucy Russell) to angielska arystokratka mieszkająca w Paryżu. Kobieta jest zwolenniczką monarchii i byłą kochanką księcia Orleanu Filipa (Jen-Claude Dreyfus), który popiera sprawę rewolucji. Mimo różnic poglądów starają się żyć ze sobą w przyjaźni. Kiedy jednak wydarzenia polityczne zaczynają przyspieszać, ich sytuacja niebezpiecznie się komplikuje… Opowieść o burzliwych losach Grace Elliott została zrealizowana na podstawie jej pamiętników pt. "Historia mojego życia podczas rewolucji". Jest to trzeci film historyczny w dorobku reżyserskim Erica Rohmera (Moje noce z Maud - nominacja do Oscara, Kolano Klary, Opowieść jesienna), uważanego za jednego z najwybitniejszych twórców kina europejskiego. Angielka i książę to kolejny obraz wielkiego Francuza, w którym porusza problemy indywidualnej wolności, a także kryzysu postaw i wiary. W głównych rolach zobaczymy Lucy Russell (Śledząc, Tristan i Izolda) i Jean-Claude'a Dreyfusa (Delicatessen, Miasto zaginionych dzieci). Produkcja otrzymała dwie nominacje do Cezara (za najlepsze kostiumy i scenografię) oraz nominację do Europejskiej Nagrody Filmowej dla reżysera. Jednocześnie przedstawiona przez Rohmera odmitologizowana wizja rewolucji wzbudziła nad Sekwaną wiele kontrowersji.