Antychryst

Czterej nastoletni chłopcy włóczą się bez celu po dzikich i zakazanych miejscach. Ich bezdyskusyjnym, charyzmatycznym wręcz przywódcą jest najstarszy z nich - Szafran. Bezwzględnie podporządkowuje sobie pozostałych i zmusza ich do coraz bardziej wyszukanych i niebezpiecznych "zabaw". Chłopcy wykonują jego polecenia, choć niektóre z proponowanych "zajęć" budzą w nich wewnętrzne sprzeciwy. Biegną więc boso przez ściernisko, próbują wjeżdżać na rowerach na niemal pionową ścianę skalnego wyrobiska, jedzą żywe ryby, mimo że to budzi ich wstręt. Fakt, że Szafran wychodzi cało ze wszystkich sprowokowanych przez siebie opresji, wzmacnia jego pozycję "demona - Antychrysta", którą tak pracowicie w swoim otoczeniu budował, ale i prowokuje go do eksperymentów jeszcze bardziej ryzykownych. Szafran każe więc kolegom zakopać się w ziemi, twierdząc, że dzięki demonicznej, tkwiącej w nim sile zdoła sam się ze swojego "grobu" wydostać. Kiedy mu się to nie udaje, pozostali chłopcy kamienują go... Film jest bardzo oszczędny w środkach wyrazu, czarno-biały. Jego scenariusz powstał na motywach opowiadania zmarłego w 1981 r. węgierskiego pisarza Endre Totha "Lappar la Antikristo". Reżyser, Adam Guziński, jest absolwentem Wydziału Reżyserii łódzkiej szkoły filmowej.